enlaceZapatista

ΜΝΗΜΗ ΚΑΙ ΟΡΓΗ.

ΜΝΗΜΗ ΚΑΙ ΟΡΓΗ.

ΖΑΠΑΤΙΣΤΙΚΟΣ ΣΤΡΑΤΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ.

ΜΕΞΙΚΟ.

26 Σεπτεμβρίου 2024.

Προς τις μητέρες, τους πατέρες, τους συμφοιτητές, τις συντρόφισσες και τους συντρόφους των Απόντων της Αγιοτσινάπα:

Σε όσους και όσες ψάχνουν:

Γνωρίζουμε ότι δεν ήταν εύκολο να φτάσετε σε αυτή τη σελίδα του ημερολογίου.

Γνωρίζουμε τον πόνο και την οργή να καταλαβαίνετε τώρα ότι, ανεξαρτήτως χρώματος, τα ψέματα και η περιφρόνηση συνεχίζονται εκεί πάνω.

Γνωρίζουμε ότι αυτό που σας έχει συγκινήσει δεν ήταν μόνο η ελπίδα να βρείτε εκείνους που σας λείπουν. Γιατί αυτά τα χρόνια ο πόνος σας απλώθηκε και στους χιλιάδες συγγενείς των εξαφανισμένων σε αυτή τη χώρα.

Και κάθε μητέρα, κάθε πατέρας, συγγενής ή φίλος, έχουν βαθύνει αυτόν τον πόνο μέχρι να φτάσει στο ύστατο σημείο της οργής που ψάχνει και δεν βρίσκει.

Ούτε αλήθεια ούτε δικαιοσύνη.

Ούτε καν την παραμικρή συναίσθηση εκείνων που έχουν την Εξουσία μόνο για να καυχιούνται και να επιδεικνύονται, αλλά όχι για να υπηρετούν και να επιλύουν. Ο δήμιος επιχειρώντας να παρουσιαστεί ως θύμα.

Σε αυτό τον μακρύ δρόμο συναντηθήκατε με προδοσίες, συναντηθήκατε με εκείνους που χρησιμοποίησαν τον πόνο σας μόνο και μόνο για να αποκτήσουν ένα αξίωμα, έναν λόγο για να αλλάξουν χρώμα στην κυβέρνηση, ή, οι πιο άθλιοι, μια χρηματική αμοιβή.

Και στις κακές κυβερνήσεις το βλέμμα του κυνηγού συνεχίζει να ψάχνει για το επόμενο θύμα του.

Αλλά…

Εμείς, οι ζαπατιστικοί λαοί, πιστεύουμε ότι έχουμε κοινό με εσάς αυτό το συναίσθημα που βρίσκεται μόνο στις καρδιές όσων αγωνίζονται…

Γιατί θα φτάσει η μέρα που οι φιγούρες αυτών που ψάχνουν ακούραστα όσους τους λείπουν, οι φιγούρες των πατεράδων και των μητέρων των απόντων της Αγιοτσινάπα, εκείνες των συμφοιτητών τους, των δασκάλων τους, των συγγενών και των φίλων τους, θα ενωθούν σε δυο λέξεις, από την πραγματική απουσία των οποίων υποφέρει τώρα αυτή η γεωγραφία: αλήθεια και δικαιοσύνη.

Και γιατί θα φτάσει η μέρα που το να είσαι σπουδαστής, άντρας ή γυναίκα, από μια αγροτική σχολή ή από οπουδήποτε αλλού, το να είσαι υπάλληλος, εργάτρια, ενήλικας ή ηλικιωμένος, δεν θα ’ναι πια λόγος δίωξης, περιφρόνησης, εξαφάνισης, θανάτου.

Αλλά για να έρθει αυτή η μέρα πρέπει να συνεχίσουμε. Κι αν δεν μπορούμε ακόμα να αφήσουμε κληρονομιά αυτή την Αλήθεια και αυτή τη Δικαιοσύνη σε όσους μας διαδέχονται σε ημερολόγια και γεωγραφίες, σίγουρα μπορούμε να τους κληρονομήσουμε την οργή, τη μνήμη και την αξιοπρέπεια που είναι απαραίτητες για να μην παραδοθούν, να μην ξεπουληθούν και να μην παραιτηθούν.

Αν δεν το καταφέρουμε, πάντα θα υπάρχει μια νύχτα της Ιγουάλα[1] που θα καταδιώκει τους αποκάτω, το νεαρό τους αίμα. Και πάντοτε θα είναι ένοχοι εξέγερσης.

Αν δεν υπάρχει Αλήθεια ούτε Δικαιοσύνη, να μη λείψει η οργή και η μνήμη.

Από τα βουνά του νοτιοανατολικού Μεξικού.

Εκ μέρους των γυναικών, ανδρών, ηλικιωμένων, κοριτσιών και αγοριών ζαπατίστας.

Εξεγερμένος Υποδιοικητής Μοϊσές.

Μεξικό, 26 Σεπτεμβρίου 2024.

[1] Iguala de la Independencia είναι το όνομα της πόλης όπου στις 26 Σεπτεμβρίου του 2014, 43 σπουδαστές από την αγροτική σχολή Raúl Isidro Burgosτης Αγιοτσινάπα απήχθησαν, εξαφανίστηκαν και, όπως δείχνουν τα στοιχεία, δολοφονήθηκαν, σε ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα της σύγχρονης ιστορίας του Μεξικού, που παραμένει ατιμώρητο μέχρι σήμερα υπό τη συγκάλυψη των κρατικών αρχών.

No hay comentarios »

No hay comentarios todavía.

RSS para comentarios de este artículo.

Deja un comentario