Υπάρχουν εκείνοι οι άνθρωποι…

Oct042024

Υπάρχουν εκείνοι οι άνθρωποι…

Υπάρχουν εκείνοι οι άνθρωποι…

Στις διάφορες γωνιές του κόσμου και σε όλο τον πλανήτη, στα μέρη και στο σύνολο, συμβαίνει συχνά να υπάρχουν εκείνοι οι άνθρωποι…

Που λένε «ΟΧΙ», όταν η πλειοψηφία κάθεται άπραγη κι αδιάφορη.

Που σηκώνουν το κεφάλι ψηλά, όταν η πλειοψηφία το σκύβει.

Που δυσπιστούν, όταν το επίσημο δόγμα επιβάλλεται στην πλειοψηφία.

Που έχουν αρχές, όταν η πλειοψηφία εφευρίσκει άλλοθι.

Που αναζητούν την αλήθεια και τη δικαιοσύνη, όταν η πλειοψηφία χάνεται.

Που περπατάνε για να βρουν, όταν η πλειοψηφία κάθεται και περιμένει.

Που αγωνίζονται, όταν η πλειοψηφία τα παρατάει.

Που όταν μιλάνε λένε κάτι, όταν η πλειοψηφία απλώς παπαγαλίζει.

Που, όταν κοιτάζονται στον καθρέφτη, βρίσκουν τον εαυτό τους, ενώ η πλειοψηφία ψάχνει πώς να τον χάσει.

Που αγρυπνάνε, ακόμα κι όταν η πλειοψηφία κοιμάται.

Που προσφέρονται , ενώ η πλειοψηφία αναθέτει σε άλλους.

Που είναι ανυπότακτοι, όταν η πλειοψηφία συμμορφώνεται.

Που διαφέρουν, ενώ η πλειοψηφία μοιάζει.

Που ακούνε σήμερα τον ζοφερό ήχο του αύριο, ενώ η πλειοψηφία ακούει μόνο τον θόρυβο του ψεύτικου παρελθόντος.

Που δεν συμβιβάζονται, ενώ η πλειοψηφία παραιτείται.

Που ανοίγουν τα μάτια τους, ενώ η πλειοψηφία τα κλείνει.

Που κραυγάζουν, ενώ η πλειοψηφία έχει κουφαθεί με συνθήματα.

Που ανοίγουν δρόμο, παλεύοντας μέσα από συντρίμμια, αίμα, κόκαλα, λάσπη και σκατά, επιλέγοντας προορισμό, ρυθμό και συντροφιά, ενώ η πλειοψηφία καταπίνει αμάσητο ό,τι εμφανίζεται στην πεπατημένη οδό των ψεμάτων.

Που δεν συγχωρούν κι ούτε ξεχνούν, όταν η πλειοψηφία πρεσβεύει τη θρησκεία της απάθειας.

Που σκέφτονται κριτικά, ενώ η πλειοψηφία ακολουθεί το δόγμα της μόδας.

Που αγωνίζονται επειδή είναι καθήκον τους, και όχι για να είναι μέρος της πλειοψηφίας.

Που είναι απλώς μια ρωγμή, όταν η πλειοψηφία γίνεται τείχος.

Αυτοί οι άνθρωποι. Τόσο μικροί. Τόσο ξεχωριστοί. Τόσο διαφορετικοί. Τόσο μειοψηφία. Τόσο απαραίτητοι.

Αυτοί οι άνθρωποι είναι εκεί. Ακόμη κι αν δεν κατονομάζονται, ακόμη κι αν το βλέμμα της Εξουσίας δεν τους λαμβάνει υπόψη, ακόμη κι αν δεν ακούγονται εκεί πάνω, ακόμη κι αν δεν εμφανίζονται σε έρευνες και στατιστικές.

Αυτοί οι άνθρωποι…

Γι’ αυτούς είναι η καρδιά μας.

Το αυτί μας προσέχει το βλέμμα τους.

Οι λέξεις μας αυτούς αναζητούν.

Η κοινή αγκαλιά μας παρά τις γεωγραφίες και τα ημερολόγια.

Γι’ αυτούς, και μαζί τους, η γιορτή των συναντήσεων…

Από τα βουνά του νοτιοανατολικού Μεξικού.