enlaceZapatista

Η αποβίβαση

Η αποβίβαση

«Η αποβίβαση» του León Gieco, σε ερμηνεία των León Gieco (φωνή και φυσαρμόνικα), Jairo (φωνή και κρουστά), Silvina Moreno (φωνή), Sandra Corizzo (φωνή), Diego Boris (φυσαρμόνικα), Antonio Druetta (μαντολίνο), Pablo Elizondo (κιθάρα), Luciana Elizondo (βιόλα ντα γκάμπα). 2021.

– * –

Από την άλλη Ευρώπη.
Άτομα, ομάδες, συλλογικότητες, οργανώσεις και ευρωπαϊκά κινήματα – με τη συνεργασία της Μοίρας 421.
Ιούνιος 2021.

Υστερόγραφο. Υπάρχει αυτό το τραγούδι του León Gieco που ονομάζεται «El Desembarco» (Η Αποβίβαση). Το είχα για χρόνια στο φάκελο «εκκρεμότητες», αναρωτιόμουν πότε και σε ποιο βίντεο να το βάλω. Στο τέλος, σκέφτηκα ότι όταν θα έφτανε η ώρα του, θα το ήξερα.

Κοιτάζοντας τη στιγμή που ο/η Μαριχοσέ πατά για πρώτη φορά στο έδαφος της Γαλικίας, σκέφτηκα, όχι το τραγούδι, αλλά το αόρατο νήμα που ένωνε τη μουσική και μια πειρατική μπότα, που έντυνε ένα αυθεντικό πόδι Μάγια την ώρα που πάταγε το ιβηρικό χώμα.

Έψαξα λίγο και προέκυψε ότι το τραγούδι κυκλοφόρησε το 2011, σε έναν ομώνυμο δίσκο. Αυτό ήταν πριν 10 χρόνια… ή και περισσότερα. Πότε όμως ήταν η στιγμή που φύτεψε αυτό το τραγούδι στην καρδιά του ο León Gieco, αυτός ο, χωρίς τη θέλησή του, – ή και υπό διαμαρτυρία, όπως ο Juan Villoro- αδερφός που έχουμε στη μεγάλη αγκαλιά που είναι η Λατινική Αμερική; Ήταν μήνες ή χρόνια πριν;

Ονειρεύτηκε ο León αυτό που λένε οι στίχοι;

Ήταν το ίδιο όνειρο που είχε ο/η Μαριχοσέ όταν, στην φλογερή αγκαλιά του Απρίλη, του/της είπαν ότι θα ήταν εκεινόη που πρώτα θα αποβιβαζόταν; Είναι το ίδιο που είχε ο αείμνηστος Σουπ Μάρκος όταν, χρόνια πριν από την εξέγερση, έγραφε το «Ένας ναύτης στο βουνό»; Το ίδιο που κρατούσε ξάγρυπνο τον Δον Ντουρίτο δε Λα Λακαντόνα όταν φαντάστηκε (ή πραγματοποίησε, δεν θα μάθουμε ποτέ) το ταξίδι του στα εδάφη της Ευρώπης; Το ονειρεύτηκε η Κομαντάντα Ραμόνα, η πρώτη που βγήκε από τα εδάφη των ζαπατίστας και που από τα βήματά της γεννήθηκε το Εθνικό Ιθαγενικό Κογκρέσο; Είναι το ίδιο που ονειρεύτηκε ο Εξεγερμένος Αντισυνταγματάρχης -τότε- Μοϊσές όταν -το 2010, στο περιθώριο μιας αγγαρείας, στα βουνά του νοτιοανατολικού Μεξικού- δέχτηκε το βαθμό του Υποδιοικητή; Αυτό που είχαν ο Σενιόρ Ικ, ο Σουμπ Πέδρο και οι άλλοι 45 ζαπατίστας, λίγο πριν πέσουν στη μάχη, τον Γενάρη του 1994; Αυτό που συλλογικά ονειρεύτηκε ο ιθαγενής λαός των Σάμι -στον βορειότερο βορρά της Ευρώπης- με τη Διακήρυξη για τη Ζωή; Το ονειρεύτηκε, πάνω από 500 χρόνια πριν, ο Γκονσάλο Γκερέρο όταν έκανε δικά του το δρόμο και το πεπρωμένο του λαού των Μάγια; Το όνειρο που δεν άφηνε τον Χαθίντο Κανέκ να ησυχάσει;

Ανακούφισε λίγο την αναχώρηση του Κομαντάντε Ισμαέλ, της Δρ. Παουλίνα Φερνάντες, του Όσκαρ Τσάβες, του Χάιμε Μοντέχο, του Ζαν Ρομπέρ, του Πώλ Λεντύκ, του Βισέντε Ρόχο, του Μάριο Μολίνα, του Ερνέστο Κάρδεναλ και τόσων άλλων δικών μας —αδελφών χωρίς να το γνωρίζουν— που έχουμε χάσει τους τελευταίους μήνες;

Ήταν αυτό το όνειρο που κινητοποίησε την Ευρώπη των αποκάτω να οργανώσει αυτή την τρομερή και υπέροχη υποδοχή στο Βίγκο;

Αυτό που τώρα διατρέχει τους δρόμους, τις γειτονιές, τις πεδιάδες και τις ακτές της Ευρώπης επαναλαμβάνοντας «Θα βρέξει τον Ιούλη στο Παρίσι»;

Είναι το όνειρο που εμψύχωσε τις φωνές οι οποίες, μέσα από τους εμβληματικούς καθρέφτες της παραλίας του Βίγκο, διέσχισαν τον Ατλαντικό και τώρα φωλιάζουν στις κοινότητες των ζαπατίστας;

Γιατί δεν κατέβηκε από ένα πλοίο η Μοίρα 421, αλλά από ένα Βουνό αποβιβάστηκε, «χωρίς όπλα, για τη ζωή».

Αυτό είναι το ανθρώπινο; Που κεντάει το μακρύ και κρυφό νήμα που ενώνει διαφορετικές και μακρινές γεωγραφίες, που συνδέει ημερολόγια κοντινά και μακρινά;

Δεν ξέρω. Αλλά θα συνιστούσα σε όσες και όσους φέρουν την κατάρα της τέχνης: κάντε δικό σας το όνειρό του. Κάντε το ό,τι θέλετε, αλλά κάντε το δικό σας.

Γιατί ποτέ δεν ξέρεις πότε και πού, ένα άλλο βλέμμα, ένα άλλο αυτί, κάποιο άλλο χέρι, κάποιο άλλο βήμα, μια άλλη καρδιά, σε άλλα ημερολόγια και σε άλλες γεωγραφίες, θα το κατεβάσει από το εκτενές ράφι των ψευδαισθήσεων, θα το ανοίξει και θα το φυτέψει, σαν σπόρο, στην οδυνηρή πραγματικότητα.

Βεβαιώνω.
SupGaleano.
Ιούνιος 2021.

No hay comentarios »

No hay comentarios todavía.

RSS para comentarios de este artículo.

Deja un comentario