enlaceZapatista

Η Επιτροπή Έκτη του Ζαπατιστικού Στρατού για την Εθνική Απελευθέρωση διοργανώνει ΣΥΖΗΤΗΣΗ (ή σπορείο, αναλόγως): «Βλέμματα, Ακούσματα και Λόγια: Απαγορεύεται η σκέψη;»

Η Επιτροπή Έκτη του Ζαπατιστικού Στρατού για την Εθνική Απελευθέρωση διοργανώνει ΣΥΖΗΤΗΣΗ (ή σπορείο, αναλόγως): «Βλέμματα, Ακούσματα και Λόγια: Απαγορεύεται η σκέψη;»

ΖΑΠΑΤΙΣΤΙΚΟΣ ΣΤΡΑΤΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ

Επιτροπή Έκτη του EZLN.

Μεξικό.

Μάρτιος 2018.

Προς τα άτομα, τις ομάδες, τις συλλογικότητες και τις οργανώσεις που κατάλαβαν και έκαναν δικιά τους την πρωτοβουλία του Ιθαγενικού Συμβουλίου Διακυβέρνησης και της εκπροσώπου του, σε όλο τον κόσμο:

Προς την εγχώρια και διεθνή Έκτη:

Προς όσους στήριξαν με την υπογραφή τους τη εκπρόσωπο του Ιθαγενικού Συμβουλίου Διακυβέρνησης:

ΘΕΩΡΩΝΤΑΣ ΠΩΣ:

Πρώτο και μοναδικό:

Η Ευτυχισμένη Οικογένεια.

Ένα χωριό, ή μια πόλη, όπως αλλιώς ονομάζεται. Ένα μέρος του κόσμου. Ένα τείχος. Κολλημένη στην τραχιά επιφάνεια του τεράστιου τείχους, μια αφίσα, ένα πόστερ, ή όπως αλλιώς λέγεται. Στην εικόνα, ένας άντρας και μια γυναίκα χαμογελούν μπροστά σε ένα τραπέζι γεμάτο με μια ποικιλία φαγητών. Στη μια πλευρά του ζευγαριού, ένα χαμογελαστό κοριτσάκι και στην άλλη, ένα αγοράκι που επιδεικνύει την αστραφτερή του οδοντοστοιχία. Από πάνω τους, με μεγάλα απειλητικά γράμματα διαβάζουμε «Η ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ». Η αφίσα έχει παλιώσει πια, με την πατίνα του χρόνου να ξεθωριάζει τα χρώματα που, υποθέτουμε, κάποτε ήταν λαμπερά και ναι, θα μπορούσαμε να πούμε και ευτυχισμένα. Ανώνυμα χέρια έχουν προσθέσει μικρές χάρτινες επιγραφές: «Η ευτυχισμένη οικογένεια είναι ευτυχισμένη μόνο με την ευλογία του θεού». «Όχι στην ομογονεϊκή οικογένεια, θάνατος στις αδερφές και τις λεσβίες». «Η μητρότητα είναι αυτό που χαρακτηρίζει την ευτυχισμένη γυναίκα». «Ξεβουλώνουμε σωλήνες. Εκτίμηση χωρίς δέσμευση». Ενοικιάζεται ευτυχισμένη οικία σε ευτυχισμένη οικογένεια. Οι δυστυχισμένες οικογένειες δεν χρειάζεται να κάνουν αίτηση».

Μπροστά από το τείχος, κατά μήκος του πεζοδρομίου, κόσμος πηγαινοέρχονται αδιαφορώντας παντελώς για τη θαμπή εικόνα. Περιστασιακά, κάποιος βρίσκει το θάνατο, καταπλακωμένος από κάποιο κομμάτι που πέφτει από το ετοιμόρροπο τείχος. Είναι γεγονός, ότι αυτή η μερική κατολίσθηση έχει αρχίσει να συμβαίνει συχνότερα. Φέτες του ξεκολλούν και συνθλίβουν άλλοτε ένα άτομο ή μια μικρή ομάδα, και άλλοτε κοινότητες ολόκληρες. Η ταραχή στο πλήθος διαρκεί μόλις κάποια λεπτά πριν ξαναρχίσει την πορεία κάτω από το χλωμό βλέμμα της ευτυχισμένης οικογένειας.

Καταστροφές μεγαλύτερες ή μικρότερες δε θα πρέπει να μας αποσπούν την προσοχή από αυτό που τώρα είναι πιο σημαντικό: αραιά και που, ο ανώτατος δημιουργός των «ευτυχισμένων οικογενειών» ανακοινώνει την ελεύθερη και δημοκρατική εκλογή του φροντιστή της αφίσας. Και ακριβώς τώρα, το ευτυχισμένο ημερολόγιο, που διαφαίνεται πίσω από την ευτυχισμένη οικογένεια – εσείς μόλις τώρα το προσέξατε – υποδεικνύει ότι ήρθε η περίοδος των εκλογών. Αυτή το διάστημα, υπάρχει μια πυρετώδης δραστηριότητα στο πλήθος, το οποίο διατυπώνει απόψεις, συζητά και λογομαχεί ασταμάτητα για τις διάφορες επιλογές που προσφέρονται όσον αφορά την φροντίδα της πελώριας αφίσας.

Υπάρχουν κάποιοι που επισημαίνουν τον κίνδυνο ότι η έκδηλη απειρία των αντιπάλων τους απειλεί την ήδη φθαρμένη εικόνα, σύμβολο της ταυτότητας του χωριού, της πόλης ή όπως αλλιώς λέγεται. Κάποιος προσφέρεται να ανανεώσει την αφίσα και να επαναφέρει τη λάμψη και το χρώμα που κάποτε είχε (στην πραγματικότητα, κανείς δε θυμάται εκείνη την εποχή, οπότε δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι όντως υπήρξε – εάν, φυσικά, μπορούμε να αποδώσουμε ύπαρξη στο χρόνο). Κάποια άλλη λέει ότι οι προηγούμενες διαχειρίσεις είχαν παραμελήσει την εικόνα, πράγμα που της προκάλεσε αυτή την εμφανή επιδείνωση.

Οι διάφορες προτάσεις πυροδοτούν καβγάδες ανάμεσα στους περαστικούς. Διασταυρώνονται κατηγορίες, συκοφαντίες, πλάνες, επιχειρήματα με τη ανθεκτικότητα του εφήμερου, καταδίκες και εσχατολογικές ετυμηγορίες. Οι άνθρωποι αναλογίζονται τη σημαντικότητα και τη βαρύτητα της στιγμής, την αναγκαιότητα της συνειδητής συμμετοχής. Δεν αγωνίστηκαν μάταια τόσα χρόνια για το δικαίωμα εκλογής εκείνου που θα φροντίσει την ευτυχισμένη εικόνα της ευτυχισμένης οικογένειας.  

Δημιουργούνται στρατόπεδα: στη μια πλευρά είναι εκείνοι που επιμένουν σε μια μετριοπαθή μεταρρύθμιση, κάποιος άλλος εμμένει στο επιστημονικό αξίωμα του «καλύτερα το κακό που γνωρίζεις, παρά το καλό που δεν γνωρίζεις». Μια άλλη ομάδα συσσωματώνει όσους προσφέρουν εντιμότητα, καλό γούστο, εκσυγχρονισμό. Όλοι φωνάζουν: «Μη σκέφτεσαι! Ψήφισε!». Ένα πλακάτ, εμποδίζει το πήγαινε-έλα του κόσμου. Γράφει, «Κάθε έκκληση να σκεφτείς λογικά για τις εκλογές, είναι κάλεσμα σε αποχή. Δεν είναι ώρα να σκεφτείς, είναι η στιγμή να διαλέξεις πλευρά».

Οι συζητήσεις δεν είναι πάντα μετριοπαθείς. Η επιλογή του υπεύθυνου της εικόνας είναι τόσο σημαντική, που πολλές φορές οι ομάδες καταφεύγουν στη βία.

Κάποιοι μιλούν για απεριόριστη ευτυχία στον νικητή, όμως, μακριά από τα κοσμικά, λαϊκά συμφέροντα, τα αυστηρά πρόσωπα των ανταγωνιστών αντανακλούν τη σοβαρότητα του ζητήματος: είναι ένα ιστορικό καθήκον˙ το μέλλον βρίσκεται στα τρεμάμενα χέρια των εκλογέων˙ πρόκειται για μια σοβαρή ευθύνη που βαραίνει τους ώμους των ανθρώπων, για ένα βάρος που, ευτυχώς, θα αλαφρύνει όταν θα μάθουμε το νικητή που θα αναλάβει να εξασφαλίσει την ευτυχία στην ευτυχισμένη εικόνα της ευτυχισμένης οικογένειας.

Η φρενίτιδα είναι τέτοια που όλοι ξεχνούν εντελώς την εικόνα. Αλλά στην μοναξιά του τείχους, η ευτυχισμένη οικογένεια επιδεικνύει το μόνιμο και άχρηστο χαμόγελό της.

Στη βάση του μακρού και ψηλού τοίχου, ένα μικρό κορίτσι σηκώνει το χέρι ζητώντας να μιλήσει. Οι φράξιες ίσα που την αντιλαμβάνονται, και κάποιος λέει τελικά: «η καημενούλα, παρόλο που είναι μικρούλα θέλει να μιλήσει, ας την αφήσουμε’. «Όχι», αποκρίνεται η αντίπαλη φράξια, «είναι κόλπο των αντιπάλων για να διασπάσουν την ψήφο, για να μας αποπροσανατολίσει ώστε να μην αντιληφθούμε τη σοβαρότητα της στιγμής, ένα ξεκάθαρο κάλεσμα σε αποχή». Μια άλλη φράξια πιο πέρα, διαμαρτύρεται: «Τι ικανότητα μπορεί να έχει ένα κοριτσάκι ώστε να φέρει γνώμη για την αφίσα; Χρειάζεται να σπουδάσει, να μεγαλώσει, να ωριμάσει». Από την άλλη μεριά ακούγεται: «μη χάνουμε τον καιρό μας ακούγοντας ένα κοριτσάκι. Πρέπει να επικεντρωθούμε σε αυτό που είναι σημαντικό: να αποφασίσουμε ποιος είναι ο καταλληλότερος να φροντίζει την αφίσα».

Η «Επιτροπή Διαφάνειας και Νομιμότητας για την Εκλογή του Υπεύθυνου Φροντίδας της Εικόνας της Ευτυχισμένης Οικογένειας» (ΕΔΝΕΥΦΕΕΟ, τα αρχικά της) εξέδωσε μια αυστηρή και σύντομη ανακοίνωση, σύμφωνη με τη σοβαρότητα των καιρών: «Οι κανόνες είναι σαφείς: ΔΕΝ ΕΠΙΤΡΕΠΟΝΤΑΙ ΜΙΚΡΑ ΚΟΡΙΤΣΙΑ».

Ειδικοί αναλυτές δημοσιεύουν νέες απόψεις: «το μόνο που κατάφερε το μικρό κορίτσι ήταν η νομιμοποίηση της ΕΔΝΕΥΦΕΕΟ. Ζητώντας να της δοθεί ο λόγος η μικρή μπήκε στο παιχνίδι και έχασε. Τα υπόλοιπα είναι απλά παρηγοριά». «Η αποτυχία του κοριτσιού είναι σύμπτωμα της αποτυχίας της ανανεωτικής διαδικασίας, οι θεσμοί όφειλαν να επιτρέψουν στο κορίτσι να μιλήσει». «Ήταν πολύ συγκινητική, η καημενούλα, με το μικρό χεράκι της σηκωμένο να επιζητά την προσοχή». «Ήταν ένα δυσμενές αποτέλεσμα, προϊόν μιας εσφαλμένης ανάλυσης της συγκυρίας, του πλαισίου και του συσχετισμού δυνάμεων, το οποίο σηματοδοτεί την απουσία μιας επαναστατικής πρωτοπορίας που μπορεί να καθοδηγήσει τις μάζες». «Και τα Λοιπά.».

Αλλά οι συζητήσεις κράτησαν μόλις λίγα λεπτά, προτού το πήγαινε-έλα των βημάτων και των εγκλημάτων συνεχίσει την πορεία του. Κανείς δεν άκουσε το κορίτσι που έλεγε, δείχνοντας όχι την εικόνα αλλά το τείχος πάνω στο οποίο έστεκε η ευτυχισμένη οικογένεια λάμποντας μέσα στην παρακμάζουσα πια γαλήνη της.

Όρθια πάνω σε ένα σωρό από τα μπάζα, περικυκλωμένη από πτώματα κοριτσιών και σπασμένες πέτρες, η μικρή επισημαίνει λακωνικά το προφανές:

«Θα πέσει»

Αλλά κανείς δεν άκουσε…

Μια στιγμή… Κανείς;

(Συνεχίζεται;…)

***

Με βάση τα παραπάνω, η Επιτροπή Έκτη του EZLN συγκαλεί στη:

ΣΥΖΗΤΗΣΗ (ή σπορείο, αναλόγως)

«Βλέμματα, Ακούσματα και Λόγια: Απαγορεύεται η Σκέψη;»

Στην οποία τα διάφορα άτομα του Εθνικού Ιθαγενικού Κογκρέσου, του Ιθαγενικού Συμβουλίου Διακυβέρνησης, των τεχνών, των επιστημών, του πολιτικού ακτιβισμού, της δημοσιογραφίας και της κουλτούρας θα μοιραστούμε μαζί μας αυτό που βλέπουν και ακούν.

H συζήτηση θα λάβει χώρα από τις 15 έως τις 25 Απριλίου 2018, στο CIDECI-Πανεπιστήμιο της Γης, San Cristóbal de Las Casas, Chiapas, Μεξικό.

Μεταξύ άλλων, έχουν επιβεβαιώσει τη συμμετοχή τους οι ακόλουθοι:

Marichuy (εκπρόσωπος του Ιθαγενικού Συμβουλίου Διακυβέρνησης).

Lupita Vázquez Luna (μέλος του Ιθαγενικού Συμβουλίου Διακυβέρνησης).

Luis de Tavira Noriega (σκηνοθέτης).

Mardonio Carballo (συγγραφέας).

Juan Carlos Rulfo (κινηματογραφιστής).

Paul Leduc (κινηματογραφιστής).

Cristina Rivera-Garza (συγγραφέας).

Abraham Cruz Villegas (εικαστικός).

Néstor García Canclini (ανθρωπολόγος).

Emilio Lezama (συγγραφέας και πολιτικός αναλυτής).

Irene Tello Arista (αρθρογράφος και ακτιβίστρια)

Erika Bárcena Arévalo (δικηγόρος και ανθρωπολόγος).

Ximena Antillón Najlis (ψυχολόγος, ειδικευμένη σε θύματα βίας).

Jacobo Dayán (ακαδημαϊκός και ακτιβιστής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων).

Marcela Turati (ερευνητική δημοσιογραφία).

Daniela Rea Gómez (δημοσιογράφος).

Daniela Rea Gómez (φιλόσοφος).

John Gibler (δημοσιογράφος).

Javier Risco (δημοσιογράφος).

Alejandro Grimson (ανθρωπολόγος).

Enrique Serna (μυθιστοριογράφος).

Paul Theroux (συγγραφέας).

Juan Villoro (συγγραφέας).

Pablo González Casanova (κοινωνιολόγος και ζαπατίστα, όχι απαραίτητα με αυτή τη σειρά)

Gilberto López y Rivas (ανθρωπολόγος).

Alicia Castellanos Guerrero (ανθρωπολόγος).

Magdalena Gómez Rivera (δικηγόρος).

Bárbara Zamora (δικηγόρος).

Margara Millán Moncayo (φεμινίστρια κοινωνιολόγος).

Sylvia Marcos (ψυχολόγος και φεμινίστρια κοινωνιολόγος).

Jorge Alonso Sánchez (ανθρωπολόγος).

Fernanda Navarro y Solares (φιλόσοφος).

Néstor Quiñones (γραφίστας).

Raúl Romero (κοινωνιολόγος).

Rafael Castañeda (μέλος πολιτικής οργάνωσης).

Luis Hernández Navarro (δημοσιογράφος).

Carlos Aguirre Rojas (κοινωνιολόγος και οικονομολόγος).

Sergio Rodríguez Lascano (πολιτικός αγωνιστής).

Carlos González (δικηγόρος και ακτιβιστής του αγώνα των αυτόχθονων λαών).

Adolfo Gilly (πολιτικός αγωνιστής, ιστοριογράφος και αναλυτής).

Carolina Coppel (βίντεο αρτ).

Mercedes Olivera Bustamante (φεμινίστρια ανθρωπολόγος).

María Eugenia Sánchez Díaz de Rivera (κοινωνιολόγος).

“Lengua Alerta” (μουσικός).

“Panteón Rococó” (μουσικοί).

“El Mastuerzo” (guacarocker[i])

“Batallones femeninos” (φεμινίστριες μουσικοί).

“Los Originales de San Andrés” (ζαπατίστας μουσικοί).

“La Dignidad y la Resistencia” (γυναίκες ζαπατίστας μουσικοί).

Όταν θα επιβεβαιώσουν τη συμμετοχή τους και οι υπόλοιποι προσκεκλημένοι (τα ονόματα των οποίων δεν γνωστοποιούνται για λόγους προστασίας των αθώων) θα δημοσιοποιηθεί η λίστα ολοκληρωμένη, καθώς και οι ημερομηνίες και οι ώρες συμμετοχής του καθενός.

Η ηλεκτρονική διεύθυνση για να γραφτείτε ως ακροατής-θεατής, ελεύθερο ή πληρωμένο μέσο, είναι η εξής:

asistentesemillero@enlacezapatista.org.mx

(παρακαλούμε γράψτε το όνομα, την πόλη, την πολιτεία ή τη χώρα σας, όπως επίσης αν συμμετέχετε ως άτομο ή ως συλλογικότητα).

Λέγοντας τα παραπάνω, μη λείψετε… ή πάλι λείψετε, το θέμα είναι να δείτε, να ακούσετε και να σκεφτείτε.

Από τα βουνά του Νοτιοανατολικού Μεξικού

Για τη Επιτροπή Έκτη του EZLN (τομέας «Προσκλήσεις και Αυτονόητα»)

SupGaleano.

Μεξικό, Μάρτιος 2018.

[i] “Guacarock“ είναι μια λέξη που επινοήθηκε από μια μεξικάνικη ρόκ μπάντα “Botellita de Jerez” (μέλος των οποίων ήταν ο “El Mastuerzo”) για να περιγράψει το μοναδικό στίλ με το οποίο μπέρδευαν μεξικανικούς δημοφιλείς ρυθμούς, με ήχους της ρόκ. Ο όρος συνδυάζει την μεξικανική λέξη για το αβοκάντο (aguacate) με το ρόκ.

No hay comentarios »

No hay comentarios todavía.

RSS para comentarios de este artículo.

Deja un comentario