enlaceZapatista

Στη δασκάλα, με αγάπη

Στη δασκάλα, με αγάπη

Ιούλης 2016

Στις δασκάλες της αντιστεκόμενης CNTE,

Στην Εθνική και Διεθνή Έκτη,

Στους θεατές και συμμετέχοντες/ουσες στο CompArte από όλο τον κόσμο,

Συντροφόισσες, αδερφόες, και λοιποί,

Λάβετε όλες, ολόες, όλοι, τους χαιρετισμούς και τα σέβη μας. Ελπίζουμε να είστε καλά στην υγεία και τη διάθεση.

Σας γράφουμε για να σας παρουσιάσουμε κάποια βίντεο από άλλες συμμετοχές των ζαπατιστικών βάσεων στήριξης που είχαν προετοιμαστεί για το CompArte.

Πρόκειται για δυο βίντεο αφιερωμένα στις γυναίκες από τα κάτω και αριστερά, και ιδίως στις γυναίκες που αγωνίζονται. Πάμε λοιπόν:

-*-

«ΧΟΡΕΥΟΝΤΑΣ ΜΙΑ ΣΚΕΨΗ»

 Το βίντεο που θα σας δείξουμε πρώτα είναι από το καρακόλ της Γκαρρούτσα. Είναι ένας χορός που ονομάζεται «Τα δικαιώματα των Γυναικών». Όπως σχεδόν κάθε τι εδώ, προετοιμάστηκε συλλογικά από άντρες και γυναίκες, νέους που διαμορφώθηκαν στο αυτόνομο ζαπατιστικό σύστημα εκπαίδευσης. Τον συνέθεσαν, τον πρόβαραν και τον προετοίμασαν οι ζαπατιστικές βάσεις στήριξης για το CompArte. Η εξήγηση της δασκάλας της τελετής τα λέει όλα. Αν καταλήξετε να επαναλαμβάνετε το ρεφρέν, είναι φυσικό. Αλλά σας λέμε ένα πράγματα: όταν θα είστε ικανοί, όπως λέει η συντρόφισσα δασκάλα της τελετής, να «χορέψετε μια σκέψη», τότε ίσως θα ξανασκεφτείτε αυτό που λέγεται ότι οι Τέχνες είναι μόνο για τους από πάνω, ενώ για τους από κάτω είναι οι «χειροτεχνίες».

Η αξία του χορού δεν έγκειται μόνο σ’ αυτό που θα δείτε και θα ακούσετε, αλλά στη γενεαλογία του: η ζώνη Ζούγκλα Τσελτάλ, της οποίας το Συμβούλιο Καλής Διακυβέρνησης έχει έδρα τη Γκαρρούτσα, ήταν η τελευταία που ενσωμάτωσε γυναίκες στις οργανωτικές θέσεις. Και όπως λέει ο χορός ή χορογραφία ή όπως λέγεται, άρχισαν κάποιες (δύο ή τρεις, αν θυμόμαστε καλά). Οι υπόλοιπες συντρόφισσες ενσωματώθηκαν αργότερα σε όλες τις θέσεις, όχι γιατί τους το είπαν οι άντρες, ή λόγω διαταγών από τις αρχές, ή από συνειδητοποίηση που κάποια στιγμή προσπάθησαν να επιβάλουν, όταν ήμασταν «διάσημοι», διάφορες φεμινιστικές ομάδες. Ήταν οι ίδιες οι γυναίκες Ζαπατίστας που βρήκαν τις εξηγήσεις, πείστηκαν και ενσωματώθηκαν.

Κι έτσι εκεί βρίσκεται η πρόκληση: χορέψτε μια σκέψη και αργότερα το συζητάμε.

Το βίντεο είναι από τον Απρίλη του 2016, παραγωγή των «Tercios Compas». Copyleft: Συμβούλιο Καλής Διακυβέρνησης κλπ.

/Σεξιστικό αστειάκι: ένας υπεύθυνος του «Υπόγειου» τμήματος των Tercios Compas, έφτασε μέχρι όπου, κάτω από τη γη, σκατοξεκουράζεται ο μακαρίτης Υποδιοικητής Μάρκος και του έδειξε το βίντεο. Ο μακαρίτης έκανε μόνο χειρονομίες οδύνης και δήλωσε: «άφησε εσύ το χορό, το ουσιαστικό πρόβλημα είναι η πραγματικότητα». Ύστερα, βλέποντας το πώς κάθε συντρόφισσα που ενσωματωνόταν στο χορό σπρώχνει προς τα πίσω του άντρες, και παίρνει τη θέση τους μπροστά, κούνησε το κεφάλι σε σημάδι δυσαρέσκειας και, πριν να επιστρέψει στη μη αέναη ονειροπόληση, είπε «δεν υπάρχουν πια άντρες»…/

ΟΙ ΜΟΥΣΙΚΙΝΕΣ

 Το ακόλουθο βίντεο δεν είναι ολοκληρωμένο. Είναι μόνο ένα κομμάτι ενός λεπτού γιατί… γιατί… ωραία, για τεχνικά προβλήματα. Συζητώντας μεταξύ μας θυμηθήκαμε: στις γιορτές και τις φιέστες του κάποτε (ας πούμε πάνω από 22 χρόνια), χόρευαν μόνο οι γυναίκες. Δεν παρουσιάζονταν να παίζουν κάποιο όργανο. Ακόμη περισσότερο, ούτε περνούσε απ’ τη φαντασία τους ότι ήταν δυνατόν οι γυναίκες να κάνουν περισσότερη μουσική από τους εκκλησιαστικούς ψαλμούς. Κι έτσι δείτε και ακούστε την ιστορία του αγώνα που υπάρχει πίσω από το λαϊκό-σκοπό-χορό-κούμπια-του-βορρά τραγούδι. Δεν είναι στο βίντεο, αλλά όταν ζητήσαμε από τις αρμόδιες να καλέσουν το μουσικό συγκρότημα για να πάρουμε το βίντεο, είπαν μεταξύ τους «αμάν, βρείτε τις μουσικίνες γιατί θα τις πάρουν φωτογραφία».

Αν καταφέρατε να χορέψετε μια σκέψη, ίσως και να μπορέσατε να ανακαλύψετε τη γενεαλογία που υπάρχει πίσω απ’ αυτές τις ολοπρόσωπες κουκούλες, την ιστορία που αγκαλιάζει το βιολί όπως αγκαλιάζει μια ασπίδα, που πιάνει την τρομπέτα ως αυτό που είναι: ένα σπαθί.

Το τραγούδι είναι του λαϊκού συγκροτήματος «OSO» [Αρκούδες], του αυτόνομου δήμου (MAREZ) «Lucio Campañas», του καρακόλ της ζώνης Tzotz Choj, που περιλαμβάνει τσελτάλες, τσοτσίλες και τοχολαμπάλες, και ονομάζεται «Τα αιτήματά μας». Το βίντεο έγινε τον Απρίλη του 2016 σε παραγωγή των «Tercios Compas». Copyleft ή όπως λέγεται.

-*-

Ωραία, σύντροφοι και μη σύντροφοι. Αυτά για την ώρα. Αργότερα, ίσως, είναι πιθανό, ποιος ξέρεις, στην καλύτερη περίπτωση, να σας δώσουμε περισσότερα παραδείγματα, με φωτογραφίες και βίντεο, από αυτό που θα ήταν η συμμετοχή μας στο CompArte. Και, δεν ξέρουμε, στην καλύτερη, ποιος ξέρει, ίσως, σας πούμε κάποια έκπληξη για το μέλλον.

Από τα βουνά του νοτιοανατολικού Μεξικού

Εξεγερμένος Υποδιοικητής Μοϊσές          Εξεγερμένος Υποδιοικητής Γκαλεάνο

Μεξικό, Ιούλης 2016

ΑΠΟ ΤΟ ΤΕΤΡΑΔΙΟ ΣΗΜΕΙΩΣΕΩΝ ΤΟΥ ΓΑΤΟ-ΣΚΥΛΟΥ:

 Διάλογος υποκλεμμένος από το διαγαλαξιακό δορυφορικό σύστημα «Pozol Sistems», κατά το μήνα Ιούλιο του έτους 2016, σε συντεταγμένες συγκεκριμένες, αλλά είναι σαφές ότι βρισκόταν στην Τσιάπας του Μεξικού της Αμερικής του Πλανήτη Γη σε δρόμους υπό εξαφάνιση. Προβληματικό ηχητικό, αδύνατο να διακριθεί αν μιλά άντρας, γυναίκα, καποιόας αλλόας, ή κάποιο ζώο, λαχανικό ή ορυκτό:

«Οι δάσκαλοι», «οι αρχές», «οι ηγέτες», χα! Όλοι «οι». Και τι συμβαίνει με «τις»; Είναι εκεί. Δεν είναι λίγες. Δεν γνωρίζω τον ακριβή αριθμό. Φαίνεται να έχω μούρη για να μετράω; Τι; Πώς πόσες περίπου; Δεν είναι διαγωνισμός δημοφιλίας, καλό μου. Εσείς μιλάτε πάντα για ποσότητες και καταλήγετε να μετράτε likes, αντίχειρες προς τα πάνω, βιούς, ακολούθους, εγγεγραμμένους, μοναδικές επισκέψεις… μέχρι που η πραγματικότητα σας ζητά λογαριασμό. Ναι, αλλά με ταράζει αυτή η λογική αληθοφάνειας και ορθότητας. Αν ήταν στο χέρι σας, τα σκατά θα ήταν στις υποψηφιότητες για την προεδρία και τα σλόγκαν σας θα ήταν «χιλιάδες μύγες δεν μπορεί να λαθεύουν». Τι; Ναι, ξέρω, έτσι είναι. Αλλά, κοιτάξτε: το ζήτημα δεν είναι αυτά που μετράτε, αλλά αυτό που αποφεύγετε να ποσοτικοποιήσετε. Ωραία, λοιπόν, ας πούμε ότι, αν εφαρμοζόταν αυτό της ισότητας των φύλων στο κίνημα των δασκάλων και του λαού, δεν θα πληρούνταν. Είναι πιο πολλές εκείνες από εκείνους. Κι αν μιλάμε γι’ αυτές, γιατί δεν μετράτε επίσης και τ@ς εκεινόες; Εκεί είναι επίσης. Τι; Ναι, του λαού, δηλαδή όχι μόνο των δασκάλων. Πάμε λοιπόν, γιατί λέτε πως είναι βάνδαλοι, εγκληματίες, πλέον λίγο μένει να τους πείτε «τρομοκράτες». Εκεί θα δείτε την κυρία από τη λαϊκή, εκείνη από τις τορτίγιας, τον κόσμο του λαού, δηλαδή. Ναι, κόσμος που δίνει ψυχή κάθε μέρα, κάθε ώρα, για να βρει λεφτά να σκατοπεράσει. Τι; Ζαπατίστας; Δεν γνωρίζω, αλλά είναι στα καρακόλ τους, αν θέλετε πηγαίνετε και ρωτήστε. Εγώ σας μιλάω για το μπλόκο, που περισσότερο από μπλόκο είναι σα λαϊκό κάμπινγκ. Τι; Σας χαλάει η λέξη; Α, ναι, φυσικά, το κόλλημά σας με τον «λαϊκισμό». Σίγουρα, ακούστε: τι γελοιότητα αυτό που πήγε να κάνει ο αρχηγός σας με τους γιάνκηδες… Καναδά; Το ίδιο είναι, η γεωγραφία δεν αλλάζει το αποτέλεσμα. Αυτός που είναι κούτσουρο στη μια πλευρά, είναι και στην άλλη. Α, ΟΚ, τίποτα ενάντια στον συγκεκριμένο, σ’ αυτόν που πληρώνει; Ωραία, έτσι κι αλλιώς εγώ μιλάω για τις γυναίκες.  Όχι του κινήματος των δασκάλων, αλλά για τις γυναίκες. Γιατί για εσάς μόνο χρησιμεύουν για… τι; όχι χοντράδες; Ντάααξει, και μου βγήκε τόσο κομψά! Εντάξει, λοιπόν, εκεί είναι οι γυναίκες. Ναι, άλλες είναι δασκάλες, άλλες υπάλληλοι, άλλες γυναίκες του σπιτιού ή του κουτιού, γιατί μη μου πείτε ότι μπορούν να ονομάζονται «σπίτια» αυτά τα χάρτινα κουτάκια. Φοιτήτριες, φυσικά. Επαγγελματίες; Εντάξει, δεν τους ζητάω και τίτλους, εκλογική ταυτότητα ή άλλα πράγματα. Εγώ απλά βλέπω, κοιτάζω, ακούω, αφουγκράζομαι, μαθαίνω. Ωραία, λοιπόν, θα σας πω για τις δασκάλες. Είναι εκεί. Ναι, τις χτυπάνε εξίσου, τις δακρυγονίζουν, τις κυνηγάνε. Και πόσα πράγματα τους λένε. Και δεν είναι ότι μου το ’παν, το είδα με τα μάτια μου. Και βλέπετε να υποχωρούν; Όχι. Ούτε καν λιποθυμούν, θέλω να πω δεν αφήνονται. Όχι, δεν ελέγχονται από διαβολικές δυνάμεις, ούτε είναι κομμάτι κάποιας συνωμοσίας. Είναι έτσι, φυσιολογικές. Νέες, έμπειρες, ηλικιωμένες. Ναι, λεπτές, χοντρές, μεσαίες, και όλων των χρωμάτων. Είναι διαφορετικές, αλλά μοιάζουν, γιατί όλες είναι από τα κάτω και είναι γυναίκες. Κοιτάξτε να σας πω, εγώ αυτό που προσέχω είναι το βλέμμα. Και φαίνεται ξεκάθαρα ότι έχουν βλέμμα τέτοιο, βλέμμα όχι πια, μέχρι εδώ και μη παρέκει, φτάνει. Γιατί; Δεν ξέρω, αλλά πιστεύω ότι είναι γιατί πια ξέρουν ότι δεν είναι μόνες.

 Βεβαιώνω.

Γαβ-Μιάου.

No hay comentarios »

No hay comentarios todavía.

RSS para comentarios de este artículo.

Deja un comentario