ΑΥΤΟΙ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ
V. Η ΕΚΤΗ
Ζαπατιστικός Στρατός για την Εθνική Απελευθέρωση
Ιανουάριος 2013
Προς: τους συντρόφους και τις συντρόφισσες που συμμετέχουν στην Έκτη Διακήρυξη της Σέλβα Λακαντόνα σε όλο τον κόσμο.
Από: Τις ζαπατίστας, τους ζαπατίστας της Τσιάπας, Μεξικό.
Συντρόφισσες, σύντροφοι, συντρόφοισσες.
Σύντροφοι του Δικτύου ενάντια στην Καταστολή και για την Αλληλεγγύη.
Δεχθείτε όλες και όλοι το χαιρετισμό των γυναικών, αντρών, παιδιών και ηλικιωμένων του Ζαπατιστικού Στρατού για την Εθνική Απελευθέρωση, των πιο μικρών από τους συντρόφους σας.
Έχουμε αποφασίσει ότι ο πρώτος μας λόγος που θα απευθύνεται ειδικά στους συντρόφους και τις συντρόφισσες της Έκτης, θα παρουσιαστεί σε ένα χώρο αγώνα, όπως είναι αυτός του Δικτύου ενάντια στην Καταστολή και για την Αλληλεγγύη. Ωστόσο τα λόγια, τα συναισθήματα και οι σκέψεις που σκιαγραφούνται εδώ έχουν επίσης ως παραλήπτες και όσους, όσες δεν είναι παρόντες. Είναι, κυρίως, γι’ αυτούς, ες.
***
Θα θέλαμε να σας ευχαριστήσουμε για τη στήριξη που έχετε προσφέρει όλο αυτό το διάστημα στις κοινότητές μας, στους συντρόφους μας τις ζαπατιστικές βάσεις στήριξης καθώς και στους συντρόφους κρατούμενους στην Τσιάπας, που συμμετέχουν στην Έκτη.
Έχουμε φυλάξει στην καρδιά μας τα ενθαρρυντικά λόγια και το συλλογικό χέρι που ενώθηκε με το δικό μας.
Είμαστε σίγουροι πως ένα από τα θέματα συζήτησης σε αυτή τη συνάντηση θα είναι, ή ήταν ήδη, η δημιουργία μιας μεγάλης καμπάνιας στήριξης του σύντροφου Kuy, που θα καταγγέλλει την επίθεση εναντίον του και θα αξιώνει δικαιοσύνη γι’ αυτόν και για όλους τους τραυματίες της μέρας εκείνης, και θα απαιτεί την άνευ όρων απελευθέρωση όλων όσων συνελήφθησαν στην Πόλη του Μεξικού και την Γκουανταλαχάρα κατά τη διάρκεια των διαμαρτυριών ενάντια στην επιβολή του Ενρίκε Πένια Νιέτο ως επικεφαλή της ομοσπονδιακής εκτελεστικής εξουσίας.
Και όχι μόνο. Είναι εξίσου σημαντικό η καμπάνια αυτή να περιλαμβάνει τη συγκέντρωση πόρων για την οικονομική στήριξη του συντρόφου Kuy στα έξοδα της νοσηλείας καθώς και της μετέπειτα αποκατάστασής του, την οποία εμείς οι ζαπατίστας ευχόμαστε να είναι ταχεία.
Για να στηρίξουμε αυτήν την καμπάνια συγκέντρωσης πόρων στέλνουμε ένα μικρό χρηματικό ποσό σε μετρητά. Αν και μικρό, σας ζητάμε να το προσθέσετε σε αυτό που συγκεντρώνετε για τον συναγωνιστή μας. Όταν μπορέσουμε να συγκεντρώσουμε περισσότερα, θα τα στείλουμε σε όποιον εσείς επιλέξετε για το έργο αυτό.
***
Με την ευκαιρία της συνάντησής σας αυτής, θέλαμε να χαιρετίσουμε, όχι μόνο την επιμονή σας, αλλά και, κυρίως, μέσω εσάς, όλους τους συντρόφους και τις συντρόφισσες στο Μεξικό και τον κόσμο που παρέμειναν σταθεροί στο δεσμό αυτό που μας ενώνει και έχουμε ονομάσει « Έκτη».
Να ξέρετε πως ήταν τιμή μας να σας έχουμε συντρόφουσσες.
Αντιλαμβανόμαστε πως ίσως μοιάζει με αποχαιρετισμό, αλλά δεν είναι. Σημαίνει απλά πως θεωρούμε ότι ένα στάδιο της πορείας που μας δείχνει η Έκτη έχει φτάσει στο τέλος του, και πως πρέπει να κάνουμε το επόμενο βήμα.
Δεν ήταν λίγες οι λύπες που υποφέραμε, άλλες φορές μαζί, άλλες ο καθένας στη δική του γεωγραφία.
Τώρα θέλουμε να σας εξηγήσουμε και να σας ανακοινώσουμε κάποιες από τις αλλαγές που θα κάνουμε στην πορεία μας και στην οποία, αν συμφωνείτε και μας συντροφεύσετε, θα επαναλάβουμε , αλλά με διαφορετική μορφή, την εκτεταμένη απαρίθμηση των πόνων και των ελπίδων που πριν ονομαζόταν Άλλη Καμπάνια στο Μεξικό και Διεθνής Έκτη στον κόσμο, και που τώρα θα είναι απλά Η Έκτη. Τώρα θα πάμε ακόμα πιο πέρα, ως…
Το Χρόνο του Όχι, το Χρόνο του Ναι.
Συντρόφισσες, σύντροφοι
Αφού ορίσαμε ποιοι είμαστε, την ιστορία του παρελθόντος μας αλλά και τη σύγχρονη, τον τόπο και τον εχθρό που αντιμετωπίζουμε, όπως εκφράζεται στην Έκτη Διακήρυξη της Σέλβα Λακαντόνα, εκκρεμεί να καταλήξουμε στον ορισμό του γιατί αγωνιζόμαστε.
Αφού έχουν οριστεί τα «όχι», μένει να καταλήξουμε στην περιγραφή των «ναι».
Και όχι μόνο. Λείπουν οι απαντήσεις και για τα «πως», «πότε», «με ποιον».
Όλοι γνωρίζετε ότι στην σκέψη μας δεν είναι να οικοδομήσουμε μια μεγάλη οργάνωση με κάποιο διευθυντικό κέντρο, συγκεντρωτική διοίκηση, ένα αρχηγό, είτε άτομο είτε σώμα.
Η ανάλυσή μας για το κυριαρχικό σύστημα, τη λειτουργία του, τη δύναμη και την αδυναμία του, μας οδήγησε στην επισήμανση ότι η ενότητα δράσης είναι εφικτή αν γίνεται σεβαστό αυτό που εμείς αποκαλούμε «οι τρόποι» του καθενός.
Και αυτό που λέμε «τρόποι» δεν είναι άλλο από τις γνώσεις που καθένας από μας, άτομο ή συλλογικότητα, αποκτά από τη γεωγραφία και το ημερολόγιό του. Δηλαδή, τους πόνους και τους αγώνες του.
Είμαστε πεπεισμένοι πως κάθε προσπάθεια ομογενοποίησης δεν είναι τίποτε άλλο από μια φασιστική απόπειρα κυριαρχίας, η οποία καλύπτεται από μια γλώσσα επαναστατική, εσωτερική, θρησκευτική ή παραπλήσια.
Όταν γίνεται λόγος περί «ενότητας», παραλείπεται η επισήμανση ότι αυτή η «ενότητα» είναι κάτω από την αρχηγία κάποιου, ατόμου ή συλλογικότητας.
Στον απατηλό βωμό της «ενότητας» όχι μόνο θυσιάζονται οι διαφορετικότητες, αλλά αποκρύπτεται και η ύπαρξη όλων των μικρόκοσμων από τυραννίες και αδικίες που υποφέρουμε.
Στην ιστορία μας, το μάθημα επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά. Και σε κάθε στροφή του κόσμου, εμείς βρισκόμαστε πάντα στη θέση του καταπιεσμένου, του απαξιωμένου, του εκμεταλλευόμενου, του λεηλατημένου.
Σε ολόκληρη την ιστορία μας επαναλαμβάνεται αυτό που έχουμε ονομάσει «οι 4 τροχοί του καπιταλισμού»: εκμετάλλευση, λεηλασία, καταστολή, απαξίωση, με διαφορετικά ονόματα για τους από πάνω. Εμείς όμως, οι από κάτω, είμαστε πάντα ίδιοι.
Το σύγχρονο σύστημα, ωστόσο, έχει φτάσει σε ένα στάδιο ακραίας τρέλας. Η μανία του για λεηλασία, η απόλυτη απαξίωση της ζωής, η τέρψη του απέναντι στο θάνατο και την καταστροφή, η αποφασιστικότητά του να εγκαταστήσει ένα καθεστώς apartheid για όλους τους διαφορετικούς, δηλαδή, για όλους τους από κάτω, οδηγεί την ανθρωπότητα, ως μορφής ζωής στον πλανήτη, στον αφανισμό.
Μπορούμε να περιμένουμε υπομονετικά, όπως ίσως θα μας συμβούλευε κάποιος, να καταλήξουν στην αυτοκαταστροφή, χωρίς να σκεφτούμε ότι η νοσηρή τους αλαζονεία οδηγεί και στην καταστροφή των πάντων.
Στην επιθυμία τους να βρεθούν όλο και πιο πάνω, δυναμιτίζουν τους κάτω ορόφους, τα θεμέλια. Το κτίριο, ο κόσμος, τελικά θα καταρρεύσει και δε θα ζει κανείς για να κατηγορηθεί γι’ αυτό.
Εμείς θεωρούμε ότι όντως κάτι πάει άσχημα, πολύ άσχημα. Αλλά αν, για να σωθεί η ανθρωπότητα και αυτό το στραπατσαρισμένο σπίτι στο οποίο μένει, κάποιος πρέπει να φύγει, αυτοί πρέπει να είναι, οφείλουν να είναι οι από πάνω.
Και δεν λέμε να εκτοπίσουμε τους από πάνω ως άτομα. Μιλάμε για την καταστροφή των κοινωνικών σχέσεων που δίνουν τη δυνατότητα σε κάποιον να βρίσκεται πάνω εις βάρος κάποιου άλλου που είναι κάτω.
Οι ζαπατίστας ξέρουμε ότι αυτή η μεγάλη γραμμή που έχουμε χαράξει πάνω στη γεωγραφία του κόσμου δεν είναι καθόλου κλασσική. Και ότι αυτό το «πάνω» και το «κάτω» ενοχλεί, αναστατώνει και εξοργίζει. Δεν είναι το μοναδικό που εξοργίζει, το ξέρουμε, αλλά σε αυτό αναφερόμαστε τώρα.
Μπορεί να κάνουμε λάθος. Σίγουρα κάνουμε λάθος. Και τώρα θα εμφανιστούν οι αστυνομικοί και οι αξιωματικοί της σκέψης για να μας δικάσουν, να μας καταδικάσουν και να μας εκτελέσουν… μακάρι να γίνει μόνο με τα φλογερά γραπτά τους και να μην κρύβεται η κλίση τους ως δήμιοι πίσω από αυτή των δικαστών.
Αλλά έτσι βλέπουμε εμείς οι ζαπατίστας τον κόσμο και τους τρόπους του:
Υπάρχει σεξισμός, πατριαρχία, μισογυνισμός, ή όπως αλλιώς λέγεται, αλλά άλλο πράγμα είναι το να είσαι γυναίκα από τα πάνω και εντελώς διαφορετικό από τα κάτω.
Υπάρχει ομοφοβία, ναι, αλλά άλλο πράγμα είναι να είσαι ομοφιλόφιλος από τα πάνω και πολύ διαφορετικό από τα κάτω.
Υπάρχει απαξίωση του διαφορετικού, πράγματι, αλλά άλλο πράγμα είναι να είσαι διαφορετικός από τα πάνω και άλλο από τα κάτω.
Υπάρχει η αριστερά ως εναλλακτική επιλογή της δεξιάς, αλλά άλλο πράγμα είναι να είναι κάποιος αριστερός από τα πάνω και κάτι εντελώς διαφορετικό (και αντίθετο, θα προσθέταμε εμείς) από τα κάτω.
Εσείς βάλτε τη δική σας ταυτότητα σε αυτή την παράμετρο που επισημαίνουμε και θα καταλάβετε τι σας λέμε.
Η ταυτότητα η πιο παραπλανητική, που βρίσκεται στη μόδα κάθε φορά που το σύγχρονο Κράτος εισέρχεται σε κρίση, είναι αυτή του «πολίτη».
Δεν έχει τίποτα κοινό ο «πολίτης» από τα πάνω με τον «πολίτη» από τα κάτω. Όλα είναι αντίθετα και αντιφατικά.
Πράγματι, οι διαφορετικότητες διώκονται, περιθωριοποιούνται, αγνοούνται, απαξιώνονται, καταστέλλονται, γίνονται αντικείμενα λεηλασίας και εκμετάλλευσης.
Εμείς ωστόσο, βλέπουμε έναν διαχωρισμό μεγαλύτερο, που περνά μέσα από αυτές τις διαφορές: το πάνω και το κάτω, αυτούς που έχουν και αυτούς που δεν έχουν.
Και βλέπουμε ότι αυτός ο μεγάλος διαχωρισμός εμπεριέχει κάτι ουσιώδες: το επάνω βρίσκεται εκεί γιατί πατά πάνω στο κάτω . Αυτός που έχει, έχει, λεηλατώντας αυτούς που δεν έχουν.
Κατά τη γνώμη μας, πάντα, το πάνω και το κάτω καθορίζει τις ματιές, τα αυτιά, τα βήματα, τους πόνους και τους αγώνες μας.
Ίσως σε κάποια άλλη ευκαιρία να εξηγήσουμε περισσότερο τη σκέψη μας σχετικά με αυτό. Προς το παρόν θα πούμε μόνο ότι οι ματιές, οι λόγοι, τα αυτιά, και τα βήματα από τα πάνω τείνουν στην διατήρηση αυτής της διαίρεσης. Φυσικά αυτό δεν συνεπάγεται ακινησία. Ο συντηρητισμός φαίνεται πως απέχει πολύ από ένα σύστημα που ανακαλύπτει περισσότερους και καλύτερους τρόπους για να επιβάλλει τις 4 πληγές από τις οποίες υποφέρει ο κόσμος από τα κάτω. Αλλά αυτοί οι «εκσυγχρονισμοί» ή οι «πρόοδοι» έχουν μοναδικό στόχο να διατηρήσουν επάνω τους από πάνω με το μοναδικό τρόπο που δύνανται, πατώντας, δηλαδή, πάνω στους κάτω.
Η ματιά, ο λόγος, τα αυτιά και τα βήματα των από κάτω καθορίζονται, κατά τη γνώμη μας, από τα ερωτήματα: Γιατί έτσι; Γιατί αυτοί,ες; Γιατί εμείς;
Για να μας επιβάλλουν απαντήσεις στα ερωτήματα αυτά, ή για να μας αποτρέψουν να το κάνουμε, έχουν χτιστεί τεράστιοι ναοί ιδεών, άλλων περισσότερο και άλλων λιγότερο επεξεργασμένων, τις περισσότερες όμως φορές τόσο γελοίων, που είναι άξιο θαυμασμού το γεγονός ότι υπάρχει κάποιος που τις έχει επεξεργαστεί και κάποιος άλλος που τις έχει πιστέψει, καθώς και ότι πάνω σε αυτές έχουν χτιστεί πανεπιστήμια και κέντρα μελετών και ανάλυσης.
Ωστόσο πάντα εμφανίζεται κάποιος ξενέρωτος για να καταστρέψει τους αλλεπάλληλους εορτασμούς του απόγειου της ιστορίας.
Και αυτός ο τελειωμένος απαντά στις ερωτήσεις αυτές με ερώτηση: «Θα μπορούσε να είναι αλλιώς;»
Αυτό ακριβώς το ερώτημα ίσως πυροδοτήσει την εξέγερση με την πιο ευρεία της έννοια. Και μπορεί να το κάνει γιατί υπάρχει ένα «όχι» που το έχει γεννήσει: δεν υπάρχει λόγος να είναι έτσι.
Συγχωρήστε μας αν αυτή η μπερδεμένη περιστροφή σας έχει εκνευρίσει. Αποδώστε τη στον τρόπο μας, ή στα ήθη και τα έθιμά μας.
Αυτό που θέλουμε να πούμε, συντρόφισσες, σύντροφοι, συντρόφοισσες, είναι ότι στην Έκτη μας κάλεσε αυτό το εξεγερσιακό, αιρετικό, αγενές, ασεβές, ενοχλητικό, άβολο «όχι».
Ήρθαμε εδώ γιατί οι πραγματικότητες, οι ιστορίες, οι εξεγέρσεις μας, μας οδήγησαν σε αυτό το «δεν υπάρχει λόγος να είναι έτσι».
Και, είτε διαισθητικά είτε ύστερα από σκέψη, έχουμε απαντήσει «ναι» στο ερώτημα «θα μπορούσε να είναι διαφορετικά;»
Μένει να απαντήσουμε στον καταιγισμό των ερωτήσεων που έπονται αυτού του «ναι»:
Πως είναι αυτός ο άλλος τρόπος, αυτός ο άλλος κόσμος, αυτή η άλλη κοινότητα που φανταζόμαστε, που θέλουμε, που χρειαζόμαστε;
Τι πρέπει να κάνουμε;
Με ποιόν;
Πρέπει να αναζητήσουμε τις απαντήσεις, αν δεν τις έχουμε ήδη, σε αυτά τα ερωτήματα. Και αν τις έχουμε, πρέπει να τις επικοινωνήσουμε μεταξύ μας.
***
Σε αυτό το νέο βήμα, πάνω στον ίδιο, όμως, δρόμο της Έκτης Διακήρυξης της Σέλβα Λακαντόνα, θα προσπαθήσουμε, ως ζαπατίστας, να κάνουμε πράξη κάποια απ’ αυτά που μάθαμε αυτά τα 7 χρόνια, αλλάζοντας όχι μόνο το ρυθμό και την ταχύτητα του βήματος, αλλά και τη συντροφιά.
Ξέρετε ότι , ένα από τα πολλά και μεγάλα ελαττώματα που έχουμε εμείς οι γυναίκες και άντρες ζαπατίστας, είναι η μνήμη. Θυμόμαστε ποιος ήταν παρών, πότε και που, τι είπε, τι έκανε, σε τι σιώπησε, τι χάλασε, τι έγραψε, τι έσβησε. Θυμόμαστε τα ημερολόγια και τις γεωγραφίες.
Μη μας παρεξηγείτε. Δεν κρίνουμε κανένα, ο καθένας χτίζει όπως μπορεί το άλλοθί του για ότι κάνει ή ότι διαλύει. Η επίμονη πορεία της ιστορίας θα πει αν αυτό ήταν φρόνιμο ή λάθος.
Από την πλευρά μας, τους έχουμε δει και ακούσει. Κι από όλους έχουμε μάθει.
Έχουμε δει ποιοι μας πλησίασαν με μοναδικό σκοπό να αποσπάσουν πολιτικό όφελος από την Άλλη Καμπάνια, ποιοι πηδούν από τη μια κινητοποίηση στην άλλη, γοητευμένοι από τις μάζες, αμβλύνοντας με αυτό τον τρόπο την ανικανότητά τους να παράξουν κάτι οι ίδιοι. Τη μια μέρα είναι αντι-εκλογικοί και την άλλη ξεδιπλώνουν τις σημαίες τους στην κινητοποίηση της μόδας. Τη μια μέρα είναι δάσκαλοι και την άλλη φοιτητές. Τη μια μέρα είναι ιθαγενιστές και την άλλη συμμαχούν με τους τσιφλικάδες και τους παραστρατιωτικούς. Επικαλούνται τη δίκαιη φλόγα των μαζών, και εξαφανίζονται όταν έρχονται οι ριπές νερού από τις αύρες των ΜΑΤ.
Δεν θα βαδίσουμε ξανά μαζί τους.
Έχουμε δει ποιοι εμφανίζονται όταν υπάρχουν εξέδρες, συνομιλίες, καλός Τύπος, προσοχή, και εξαφανίζονται την ώρα της απαραίτητης αλλά αθόρυβης δουλειάς, πράγμα που το ξέρουν καλά οι περισσότεροι από όσους ακούν ή διαβάζουν αυτό το γράμμα. Όλο αυτό το διάστημα το βλέμμα και τα αυτιά μας δεν ήταν στραμμένα σε όσους βρίσκονταν πάνω στις εξέδρες, αλλά σε όσους τις κατασκεύαζαν, έφτιαχναν το φαγητό, σκούπιζαν, φρόντιζαν, οδηγούσαν, μοίραζαν προκηρύξεις, όσους γίνονταν χίλια κομμάτια, όπως λέμε εδώ. Είδαμε και ακούσαμε όμως και όσους αναρριχήθηκαν πατώντας πάνω στους υπόλοιπους.
Δεν θα βαδίσουμε ξανά μαζί τους.
Είδαμε αυτούς τους επαγγελματίες των συνελεύσεων, τις τεχνικές και τις τακτικές που έχουν να τις διαλύουν με τρόπο ώστε μόνο αυτοί και οι οπαδοί τους να παραμένουν ως το τέλος για να εγκρίνουν τις προτάσεις τους. Μοιράζουν ήττες όπου εμφανίζονται για να συντονίσουν τραπέζια, παραγκωνίζοντας τους «φλώρους» και «μικροαστούς» που δεν αντιλαμβάνονται ότι στην ημερήσια διάταξη παίζεται το μέλλον της παγκόσμιας επανάστασης. Όσους βλέπουν με κακό μάτι όποιο κίνημα ή κίνηση δεν καταλήξει σε κάποια συνέλευση που θα καθοδηγείται από αυτούς,ες.
Δεν θα βαδίσουμε ξανά μαζί τους.
Είδαμε ποιοι παρουσιάζονται ως αγωνιστές για την απελευθέρωση των κρατουμένων στις εκδηλώσεις και τις καμπάνιες, οι ίδιοι που μας ζητούσαν να εγκαταλείψουμε τους κρατούμενους του Ατένκο και να συνεχίσουμε την περιοδεία της Άλλης Καμπάνιας γιατί είχαν ήδη προγραμματισμένη τη στρατηγική και τις εκδηλώσεις τους.
Δεν θα βαδίσουμε ξανά μαζί τους.
***
Η Έκτη είναι ένα κάλεσμα των ζαπατίστας. Καλώ δεν σημαίνει ενώνω. Δεν προσπαθούμε να ενώσουμε κάτω από κάποια καθοδήγηση είτε ζαπατιστική είτε οποιασδήποτε άλλης πολιτικής τάσης. Δεν ψάχνουμε για μέλη, ούτε θέλουμε να στρατολογήσουμε, να υποσκελίσουμε, να προσποιηθούμε, να υποκριθούμε, να εξαπατήσουμε, να καθοδηγήσουμε, να υποτάξουμε, να χρησιμοποιήσουμε. Ο προορισμός είναι ο ίδιος, αλλά ο πλούτος της Έκτης, η δύναμή της βρίσκεται στη διαφορετικότητα, στην ετερογένεια, στην αυτονομία των τρόπων που πορευόμαστε. Προσφέρουμε και θα προσφέρουμε σεβασμό, απαιτούμε και θα απαιτούμε σεβασμό. Η συμμετοχή στην Έκτη δεν προϋποθέτει τίποτε άλλο από το «όχι» που μας καλεί και τη δέσμευση να οικοδομήσουμε τα απαραίτητα «ναι».
***
Συντρόφοισσες, σύντροφοι, συντρόφισσες:
Εκ μέρους του EZLN σας λέμε ότι:
Έτσι, το έδαφος της δράσης μας είναι τώρα ξεκάθαρα οροθετημένο: λέγεται πλανήτης «Γη», και βρίσκεται σε αυτό που ονομάζεται Ηλιακό Σύστημα.
Θα γίνουμε τώρα αυτό που έτσι κι αλλιώς είμαστε: «Η Έκτη».
Κάθε άτομο, ομάδα, συλλογικότητα, οργάνωση ή όπως ονομάζεται ο καθένας, έχει το δικαίωμα και την ελευθερία να μεταφέρει αυτή την πληροφορία σε όσους θεωρεί κατάλληλους. Όλοι οι συμμετέχοντες στην Έκτη θα έχουν τη δυνατότητα να ανοίξουν το παράθυρο του λόγου και της πραγματικότητάς μας σε αυτούς που επιθυμούν. Το παράθυρο, όχι την πόρτα.
Τελειώνοντας αυτή την επιστολή (που, όπως είναι προφανές, έχει το μειονέκτημα να μην περιλαμβάνει κάποιο βίντεο ή τραγούδι που να τη συνοδεύει και να συμπληρώνει τη γραπτή της εκδοχή), θα θέλαμε να στείλουμε την καλύτερη από τις αγκαλιές μας (και έχουμε μόνο μια) στους άντρες, τις γυναίκες, τα παιδιά, τους ηλικιωμένους, τις ομάδες, τις οργανώσεις, τα κινήματα, ή όπως ονομάζει ο καθένας τον εαυτό του, που όλο αυτό τον καιρό δεν μας απομάκρυναν από τις καρδιές τους, αντιστάθηκαν και μας στήριξαν ως συντρόφισσες, σύντροφοι και συντρόφοισσες που είμαστε.
Σύντροφοι:
Είμαστε η Έκτη.
Θα είναι μεγάλες οι δυσκολίες.
Δε θα λιγοστέψουν τα βάσανά μας όταν ανοιχτούμε στους πονεμένους αυτού του κόσμου. Ο δρόμος θα είναι γεμάτος στροφές.
Θα παλέψουμε.
Θα αντισταθούμε
Θα αγωνιστούμε
Μπορεί και να πεθάνουμε.
Αλλά μια, δέκα, εκατό, χίλιες φορές, πάντα θα νικάμε, πάντα.
Από την Παράνομη Επαναστατική Ιθαγενική Επιτροπή – Γενική Διοίκηση του
Ζαπατιστικού Στρατού για την Εθνική Απελευθέρωση
Η Έκτη- EZLN
Εξεγερμένος Υποδιοικητής Μάρκος
Τσιάπας, Μεξικό, Πλανήτης Γη.
Ιανουάριος 2013
Υ.Γ. Για παράδειγμα, ο κωδικός για να δει κάποιος αυτό το κείμενο είναι, όπως είναι προφανές, το «marichiweu«, έτσι, με χαμηλά (μικρά) γράμματα και ξεκινώντας από αριστερά.
**********************
Traducción de: “colectivo Espiral de solidaridad – semilla de resistencia, adherente a la Sexta declaración de la Selva Lacandona.”
**********************
RSS para comentarios de este artículo. TrackBack URL
Denuncias
Actividades
Caminando
En el Mundo
Red nacional contra la represión y por la solidaridad
[…] σημαία δίχως έθνος και σύνορα, και συμμετέχουν στην ΕΚΤΗ, αλλά να είναι πραγματικά αναρχικοί και όχι απλά μια […]
Pingback de Ζαπατίστας: Οι αναρχικοί | Uncensored Stories — noviembre 13, 2013 @ 1:15 pm
[…] σημαία δίχως έθνος και σύνορα, και συμμετέχουν στην ΕΚΤΗ, αλλά να είναι πραγματικά αναρχικοί και όχι απλά μια […]
Pingback de Ζαπατίστας – Ειδικές περιπτώσεις: Οι αναρχικοί | ahairlessape — noviembre 14, 2013 @ 6:11 am