Μήνυμα του Ζαπατιστικού Στρατού Εθνικής Απελευθέρωσης για τα 100 χρόνια από τη δολοφονία του Στρατηγού Εμιλιάνο Ζαπάτα
ΖΑΠΑΤΙΣΤΙΚΌΣ ΣΤΡΑΤΟΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗΣ
ΜΕΞΙΚΟ.
Απρίλιος 2019.
Προς τους συγγενείς, φίλους και φίλες του Σαμίρ Φλόρες Σομπεράνες:
Προς τη Συνέλευση Αντίστασης του Αμιλσίνγκο:
Προς το Μέτωπο των Λαών για την Υπεράσπιση της Γης και του Νερού των πολιτειών Μορέλος-Πουέμπλα-Τλαξκάλα:
Προς το Εθνικό Ιθαγενικό Κογκρέσο:
Προς το Ιθαγενικό Συμβούλιο Διακυβέρνησης:
Προς την εγχώρια και διεθνή Έκτη:
Προς τα Δίκτυα Υποστήριξης του Ιθαγενικού Συμβουλίου Διακυβέρνησης και τα Δίκτυα Αντίστασης και Εξέγερσης:
Προς όσους και όσες αγωνίζονται ενάντια στο καπιταλιστικό σύστημα:
Αδελφές και αδελφοί:
Σύντροφοι και συντρόφισσες:
Σας γράφει ο Εξεγερμένος Υποδιοικητής Μοϊσές εκ μέρους των γυναικών, των αντρών, των παιδιών και των ηλικιωμένων ζαπατίστας. Τα λόγια που σας στέλνουμε είναι συλλογικά κι εγώ, ως εκπρόσωπος του EZLN, ανέλαβα να τα γράψω.
Έτσι και η αγκαλιά που ξεκίνησε από τα βουνά του νοτιοανατολικού Μεξικού και φτάνει σήμερα στα περήφανα χώματα του Εμιλιάνο Ζαπάτα και των κληρονόμων του – όπως ήταν και είναι ο αδελφός και σύντροφος στον αγώνα για την υπεράσπιση της ζωής, Σαμίρ Φλόρες Σομπεράνες – δεν μόνο δική μου αλλά όλων των ζαπατιστικών λαών, των τσοτσίλες, τσόλες, τοχολαμπάλες, σόκες, μάμες, μεστίσοςi και τσελτάλες.
Δεχθείτε τη, αδελφές και αδελφοί, γιατί είναι μια αγκαλιά που σας στέλνουμε, εμείς οι ζαπατίστας του EZLN, επειδή σας σεβόμαστε και σας θαυμάζουμε.
Δεν μπορέσαμε να είμαστε μαζί σας, όπως επιθυμούσαμε. Ο λόγος είναι πολύ απλός και φέρει τα σύμβολα της κακής κυβέρνησης. Γιατί στα βουνά και τις κοιλάδες μας έχει αυξηθεί η παρουσία του στρατού, της αστυνομίας, των παραστρατιωτικών, των κατασκόπων, των χαφιέδων και των πληροφοριοδοτών. Επανήλθαν οι πτήσεις στρατιωτικών αεροπλάνων και ελικοπτέρων, και οι περιπολίες οχημάτων μάχης, όπως τα χρόνια του Κάρλος Σαλίνας ντε Γκορτάρι [1988-1994], του Ερνέστο Σεντίγιο Πόνσε ντε Λεόν [1994-2000], πολιτικού δασκάλου του σημερινού επικεφαλής της εκτελεστικής εξουσίας, του Βισέντε Φοξ Κεσάδα [2000-2006], ύστερα από την προδοσία των Συμφωνιών του Σαν Αντρές, του ψυχοπαθή Φελίπε Καλντερόν Ινοχόσα [2006-2012] και του απατεώνα με γραβάτα και τσουλούφι Ενρίκε Πένια Νιέτο [2012-2018]. Το ίδιο συμβαίνει και τώρα, αλλά πιο επιθετικά και πιο συχνά.
Οι περιπολίες και οι πτήσεις δεν παρακολουθούν τους δρόμους των ναρκωτικών, ούτε τα εξαντλημένα καραβάνια των αδελφών μεταναστών που προσπαθούν να ξεφύγουν από έναν πόλεμο του οποίου ακόμα και το όνομα αρνούνται να εκφέρουν … για να μπουν σε έναν άλλο καμουφλαρισμένο πίσω από μια φλύαρη και τραμπούκικη κυβέρνησηii. Όχι, αυτή η απειλή θανάτου πλανάται στον αέρα και τη γη των ιθαγενών κοινοτήτων που αποφάσισαν να κρατήσουν την αντίσταση και την εξέγερσή τους για να υπερασπιστούν τη γη, δηλαδή τη ζωή.
Συν τοις άλλοις, μέλη του Ομοσπονδιακού Στρατού και των Αεροπορικών Δυνάμεων έρχονται στα βουνά και εμφανίζονται στις κοινότητες λέγοντας πως ο πόλεμος είναι προ των πυλών και πως το μόνο που περιμένουν είναι «άνωθεν» εντολές. Και κάποιοι που προσποιούνται πως είναι κάτι που δεν είναι και δε θα γίνουν ποτέ, προσπαθούν να συγκεντρώσουν πληροφορίες για τα υποτιθέμενα «στρατιωτικά σχέδια» του EZLN. Ίσως αγνοούν ότι ο EZLN λέει αυτά που κάνει και κάνει αυτά που λέει… ή ίσως γιατί το σχέδιό τους είναι να στήσουν κάποια προβοκάτσια και στη συνέχεια να κατηγορήσουν τον EZLN. Την ίδια στρατηγική είχαν ακολουθήσει ο Ερνέστο Σεντίγιο Πόνσε ντε Λεόν και ο λακές του Εστέμπαν Μοντεζούμα Μπαρραγκάνiii, ο οποίος σήμερα έχει αναλάβει την εξαπάτηση των δημοκρατικών δασκάλων.
Στην πραγματικότητα, η σημερινή κακή κυβέρνηση δεν διαφέρει σε τίποτε από τις προκατόχους της. Το μόνο που αλλάζει είναι η δικαιολογία: σήμερα οι διώξεις, οι παρενοχλήσεις και οι επιθέσεις γίνονται για το «καλό όλων»iv υπό το λάβαρο του υποτιθέμενου «4ου μετασχηματισμού»v.
Δε θα θέλαμε, ωστόσο, να αναφερθούμε σε αυτό. Εξάλλου, οποιαδήποτε καταγγελία στη συνέχεια δυσφημείται αφού, κατά την Ομοσπονδιακή Εκτελεστική Εξουσία, η πραγματικότητα εμπίπτει στην κατηγορία της «ριζοσπαστικών της συντηρητικής αριστεράς»vi. Με άλλα λόγια, όποιος δεν εργάζεται και ασκεί κριτική στην ανώτατη κυβέρνηση, είναι χειρότερος από “fifí”vii. Είτε λοιπόν θα ακούμε αυτά κάθε πρωί στις συνεντεύξεις τύπου, είτε εξυπνακισμούς, που θα αναπαράγονται ταχύτατα από τους οπαδούς του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης – που θεωρούνται «σύγχρονα» μόνο και μόνο επειδή ο φανατισμός τους είναι ψηφιακός – χρησιμοποιώντας τα ίδια επιχειρήματα με εκείνους που επικροτούσαν και συνεχίζουν να επικροτούν τις υπερβολές των τυραννιών ανά τον κόσμο. Για όλους αυτούς επαναλαμβάνουμε τα λόγια του Εμιλιάνο Ζαπάτα Σαλασάρ: «Η άγνοια και ο σκοταδισμός, σε όλες τις εποχές, το μόνο που παράγουν είναι κοπάδια σκλάβων για την τυραννία.»
Ό,τι συμβαίνει σήμερα σε αυτή την γη της Τσιάπας το ζούμε εδώ και περισσότερα από 25 χρόνια. Επαναλαμβάνουμε, λοιπόν, αυτό που είχαμε επισημάνει και παλιότερα: εκεί πάνω δεν αλλάζει τίποτε… είναι ίδιοι. Και η πραγματικότητα τους βγάζει τα φτιασίδια με τα οποία παρουσιάζονται ως κάτι διαφορετικό, μια αλλαγή.
Αδελφές και αδελφοί:
Σύντροφοι και συντρόφισσες:
Αυτό που θέλουμε να σας εκφράσουμε και να εξάρουμε, είναι το μεγαλείο της αντίστασής σας.
Όχι μόνο γιατί εσείς σηκώνετε ψηλά το σύμβολο του αγώνα την ίδια στιγμή που οι από πάνω γιορτάζουν μια προδοσία: αυτήν που δολοφόνησε έναν άνθρωπο που ονομαζόταν Εμιλιάνο Ζαπάτα Σαλασάρ αλλά δεν κατάφερε να σταματήσει έναν αγώνα, που σήμερα συνεχίζει να είναι ζωντανός σε ολόκληρη τη χώρα, αυτή που ακόμα αποκαλούμε Μεξικό: τον ζαπατισμό.
Ο αγώνας σας εμπνέει κάθε έντιμο άνθρωπο στον κόσμο, γιατί παλεύετε για τη ζωή. Δεν ρισκάρετε για κερδίσετε χρήματα, θέσεις, δώρα αλλά για τις επόμενες γενιές που δεν θα υπάρξουν αν θριαμβεύσει η αλαζονεία του Τυράννου και καταστραφούν οι κοινότητες.
Γι’ αυτό, ο αγώνας σας αξίζει όχι μόνο να χαιρετίζεται και να υποστηρίζεται, αλλά και να αναπαράγεται σε κάθε γωνιά του πλανήτη, όπου, υπό τη σημαία της υποτιθέμενης «τάξης και προόδου» καταστρέφεται η φύση και όσοι ζουν σε αυτή.
Μερικές φορές οι αγώνες ταυτίζονται με έναν άντρα, μια γυναίκα ή εναμια άλλοηviii. Και τότε ο αγώνας αυτός αποκτά όνομα, επίθετο, τόπο γέννησης, οικογένεια, κοινότητα, ιστορία. Αυτό συνέβη με τον Εμιλιάνο Ζαπάτα Σαλασάρ, και τώρα με τον αδελφό και σύντροφο Σαμίρ Φλόρες Σομπεράνες, τον οποίο θέλησαν να εξαγοράσουν, να υποτάξουν, να πείσουν να εγκαταλείψει τα ιδανικά του. Εκείνος όμως αρνήθηκε, γι’ αυτό και τον δολοφόνησαν. Γιατί δεν ξεπουλήθηκε, δεν υποτάχθηκε, δεν υπέκυψε.
Όσοι ένιωσαν ανακουφισμένοι με τη δολοφονία του και πραγματοποίησαν, αργότερα, το υποτιθέμενο «δημοψήφισμα», χλευάζοντας με αυτό τον τρόπο την τραγωδία, πίστευαν ότι εκεί θα τελείωναν όλα, ότι η αντίσταση σ’ αυτό το εγκληματικό μεγάλο πρόγραμμα – όπως είναι όλα – θα έσβηνε με τα δάκρυα που χύθηκαν για την απουσία του αδελφού και συντρόφου.
Έκαναν όμως, λάθος, όπως είχαν κάνει και οι Καρράνσα ix και Γκουαχάρντο x όταν πίστεψαν ότι ο Ζαπάτα πέθανε στην Τσιναμέκα.
Το ίδιο λάθος κάνει και η σημερινή ομοσπονδιακή εκτελεστική εξουσία, όταν, σε μια επίδειξη άγνοιας της ιστορίας και της κουλτούρας της χώρας λέγοντας πως «διατάζει» (ο τίτλος του βιβλίου που διαβάζει ο επικεφαλής της δεν είναι «ποιος κυβερνά» αλλά «ποιος διατάζει»)xi, επιχειρεί να συμφιλιώσει τον Φρανσίσκο Ι. Μαδέροxii με τον Εμιλιάνο Ζαπάτα Σαλασάρ. Γιατί, όπως ο Μαδέρο προσπάθησε να εξαγοράσει τον Ζαπάτα, έτσι και κακή κυβέρνηση επιχείρησε, με επιδοτήσεις, προγράμματα και ψέματα, να εξαγοράσει τον Σαμίρ και τους λαούς που αντιστέκονται.
Οι λαοί και ο Σαμίρ απάντησαν με την ακλόνητη αντίστασή τους, πράγμα το οποίο θα γέμιζε με περηφάνια τον Εμιλιάνο Ζαπάτα που συνήθιζε να λέει ότι ήταν αδύνατο να τους εξαγοράσουν με τα χρυσάφια τους και ότι εδώ (στα χώματα του Μορέλος) υπήρχαν και συνεχίζουν να υπάρχουν άντρες – κι εμείς θα προσθέταμε «και γυναίκες και άλλοιες» – με αιδώ.
Η άγνοια και η αλαζονεία που χαρακτηρίζουν τον σημερινό αρχηγό της κακής κυβέρνησης, δε είναι κάτι καινούργιο. Όπως δεν είναι καινούργιο το ότι διαθέτει μια αυλή από κόλακες. Μια ομάδα αχρείων που προσαρμόζουν την ιστορία σύμφωνα με τις επιθυμίες του τυράννου και την παρουσιάζουν ως την ολοκλήρωση της ιστορίας. Τον χειροκροτούν και επαναλαμβάνουν με μια ασύστολη κολακεία όποια βλακεία βγάζει το κεφάλι του. Εκείνος αποφασίζει το τέλος του νεοφιλελευθερισμού και η αυλή του προσαρμόζει νούμερα, έργα και προγράμματα για να τα κρύψει πίσω από τη σκηνή του αυτοαποκαλούμενου «Τέταρτου Μετασχηματισμού» δηλαδή της συνέχισης και εμβάθυνσης του πιο βάναυσου και αιματηρού σταδίου του καπιταλιστικού συστήματος.
Αλλά, η ομάδα των κολάκων που καλεί ο τύραννος, συμπληρώνεται και από κάθε μορφής και λογής λακέδες, που ζουν και σκοτώνουν για να εκπληρώνουν τις εκπεφρασμένες ή υποτιθέμενες επιθυμίες του κάθε διαχειριστή.
Γι’ αυτό δε χρειάζεται να διατάξει ο επικεφαλής της εκτελεστικής εξουσίας τη δολοφονία, εξαφάνιση, σπίλωση, συκοφάντηση, φυλάκιση, απόλυση, εκτοπισμό οποιουδήποτε αρνείται να του αποδώσει λατρεία.
Αρκεί να ασκήσει αυτό που εκείνος ονομάζει «δικαίωμα απάντησης» στις εξέδρες, στα ΜΜΕ ή στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, για να σπεύσουν οι λακέδες του να εκπληρώσουν τις επιθυμίες του κυρίου και αφέντη τους.
Όλοι οι τύραννοι όμως, τρέμουν μπροστά σε έναν αγώνα που είναι δίκαιος και ανθρώπινος, όπως ο δικός σας – που είναι και δικός μας.
Πιστεύουν πως αν δολοφονήσουν τους ηγέτες του και τα πρόσωπα που είναι ορατά, μαζί τους πεθαίνει και ο αγώνας.
Δεν γνωρίζουμε ποιοι σκότωσαν τον σύντροφο Σαμίρ. Ξέρουμε όμως ποιος τον υπέδειξε. Ποιος τον στοχοποίησε με εκείνη τη διαπεραστική και υστερική φωνή, ώστε στη συνέχεια, οι πληρωμένοι δολοφόνοι, που επιθυμούσαν διακαώς να ευχαριστήσουν τον αρχηγό των ομοσπονδιακών ενόπλων δυνάμεων, να εκτελέσουν την καταδικαστική απόφαση, που ανακοινώθηκε στην μεταμορφωμένη σε δικαστήριο εξέδρα.
Ούτε ο Σαμίρ Φλόρες Σομπεράνες, ούτε οι λαοί που αντιστέκονται στο πρόγραμμα θανάτου με την ονομασία «Ολοκληρωμένο Πρόγραμμα Μορέλος», ένα μέγα έργο που σημαίνει κέρδη για τις μεγάλες καπιταλιστικές επιχειρήσεις, οι έδρες των οποίων βρίσκονται στην Ιταλία και την Ισπανία – από την οποία απαιτούν να ζητήσει συγνώμη για την κατάκτηση που ξεκίνησε πριν από 500 χρόνια και σήμερα συνεχίζεται από την κακή κυβέρνηση -, είχαν και έχουν «δικαίωμα απάντησης».
Όλα αυτά τα ξέρετε, αδελφές και αδελφοί, σύντροφοι και συντρόφισσες. Αλλά τα επαναλαμβάνουμε γιατί νιώθουμε θυμό και οργή για τη δολοφονία του Σαμίρ και την αλαζονεία εκείνου που από κει πάνω θαρρεί ότι διατάζει αλλά δεν κυβερνά.
Μας γεμίζει οργή και θυμό το γεγονός ότι το μόνο που προσφέρεται στους από κάτω είναι η ταπείνωση της ελεημοσύνης, μεταμφιεσμένης σε προγράμματα αρωγής, ή οι απειλές όταν δεν σκύβουν το κεφάλι. Και για τους από πάνω, που αύριο θα προδώσουν όλους εκείνους που σήμερα χαϊδεύουν, υπάρχουν χαμόγελα, προπόσεις και κατευναστικές δηλώσεις.
Σύντροφοι και συντρόφισσες:
Αδελφές και αδελφοί:
Ξέρουμε πως αυτή, όπως και οι προηγούμενες κακές κυβερνήσεις, θέλει να καπηλευτεί την εικόνα του Εμιλιάνο Ζαπάτα Σαλασάρ με την ελπίδα πως, με το θάνατό του, θα πεθάνει και η υπεράσπιση της γης, που για μας τους αυτόχθονες λαούς, είναι ταυτόσημη με τη ζωή.
Ξέρουμε όμως και το πιο σημαντικό, αυτό που μετράει πραγματικά: ότι εμείς οι ιθαγενείς λαοί θα συνεχίσουμε την αντίσταση και την εξέγερση.
Δεν μας ενδιαφέρει αν μας αποκαλούν «συντηρητικούς», ή, «συμμορίτες» όπως πριν από 100 χρόνια τους ζαπατίστας του Απελευθερωτικού Στρατού του Νότου.
Όπως οι προκάτοχοί της, η σημερινή κακή κυβέρνηση και οι «σύγχρονοι» λακέδες της μπορούν να μας χαρακτηρίζουν όπως θέλουν.
Ο λόγος και η σιωπή μας είναι πιο δυνατοί από τις υστερικές φωνούλες τους.
Ο ζαπατιστικός αγώνας θα συνεχίσει να υπάρχει, οι ιθαγενείς λαοί θα συνεχίσουν να υπάρχουν.
Στις πόλεις και τους αγρούς ολόκληρου του πλανήτη αναδύεται ο αγώνας ομάδων, συλλογικοτήτων και οργανώσεων γυναικών, γειτονιών, καλλιτεχνών, νέων, επιστημόνων, εργαζόμενων, υπαλλήλων, δασκάλων, φοιτητών, άλλων.xiii
Δεν έχει σημασία το μέγεθός τους αλλά η αποφασιστικότητά τους. Με όλους αυτούς, με όλες αυτές, με όλουες αυτούες, πρέπει να δημιουργήσουμε με σεβασμό και αλληλεγγύη ένα παγκόσμιο δίκτυο αντίστασης και εξέγερσης ενάντια στον πόλεμο. Έναν πόλεμο όπου, αν ο καπιταλισμός θριαμβεύσει, θα σημάνει την καταστροφή του πλανήτη.
Κακές κυβερνήσεις θα έρθουν και θα φύγουν, αλλά το χρώμα της γης θα συνεχίσει να υπάρχει μαζί με τα χρώματα όλων όσων αρνούνται την υποταγή και τον κυνισμό, δεν ξεχνούν δε συγχωρούν, και μετρούν προσβολές, φυλακίσεις, εξαφανίσεις, θανάτους, λήθη.
Σε αυτή τη συλλογική σκέψη και καρδιά θα ξαναγεννηθεί ο κόσμος που σήμερα ψυχορραγεί.
Οι τύραννοι όλων των αποχρώσεων θα καταρρεύσουν μαζί με το σύστημα που υπηρετούν.
Και ο κόσμος θα έχει επιτέλους ζωή, όπως πρέπει να είναι η ζωή, δηλαδή ελεύθερη.
Μέχρι να έρθει εκείνη η στιγμή, δε θα πάψουμε να κουβαλάμε πάνω μας κάθε μέρα την αγωνιστική ζωή του Εμιλιάνο Ζαπάτα Σαλασάρ και του Σαμίρ Φλόρες Σομπεράνες.
Και στον καθημερινό μας αγώνα, αυτή η κραυγή, σημαία για μας σήμερα, θα γίνει πραγματικότητα: ο Ζαπάτα και ο Σαμίρ ζουν και ο αγώνας συνεχίζεται για…
ΓΗ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ!
Από τα βουνά του Νοτιοανατολικού Μεξικού
Εξεγερμένος Υποδιοικητής Μοϊσές
Μεξικό, Απρίλιος 2019
i Μιγάδες
ii Εννοεί την κυβέρνηση των ΗΠΑ.
iii Το Φεβρουάριο του 1995 κατά τη διάρκεια των ειρηνευτικών συνομιλιών ανάμεσα στον EZLN και εκπροσώπους της κυβέρνησης του Ερνέστο Σεντίγιο Πόνσε ντε Λεόν με επικεφαλής τον τότε υπουργό εσωτερικών Εστέμπαν Μοντεζούμα Μπαρραγκάν, η ομοσπονδιακή κυβέρνηση εξαπολύει σφοδρή στρατιωτική επίθεση ενάντια στους ζαπατίστας, προχωρά στην έκδοση ενταλμάτων σύλληψης της ηγεσίας του EZLN, συλλαμβάνει και φυλακίζει πολλούς αγωνιστές με τις κατηγορίες της τρομοκρατίας. Ο Εστέμπαν Μοντεζούμα Μπαρραγκάν είναι σήμερα υπουργός παιδείας της κυβέρνησης του Ομπραδόρ.
iv Κεντρικό σύνθημα της προεκλογικής καμπάνιας του Λόπες Ομπραδόρ.
v Ο λεγόμενος «τέταρτος μετασχηματισμός» της αριστερής κυβέρνησης του Λόπες Ομπραδόρ παρουσιάζεται ως η συνέχεια των τριών προηγούμενων: της ανεξαρτησίας, της μεταρρύθμισης και της επανάστασης του 1910.
vi « Ακούστε, ριζοσπάστες της αριστεράς, για μένα δεν είστε τίποτε περισσότερο από μια χούφτα συντηρητικών». Αυτή ήταν η απάντηση του αριστερού προέδρου Αντρές Μανουέλ Λόπες Ομπραδόρ στις διαμαρτυρίες των αγωνιστών του Μετώπου των Λαών για την Υπεράσπιση της Γης και του Νερού των πολιτειών Μορέλος-Πουέμπλα-Τλαξκάλα που είχαν συγκεντρωθεί στην Κουάουτλα του Μορέλος με αφορμή την επίσκεψη του στις 10 Φεβρουαρίου 2019 (10 μέρες πριν τη δολοφονία του Σαμίρ Φλόρες Σομπεράνες) σκοπός της οποίας ήταν η προώθηση του δημοψηφίσματος και η χειραγώγηση των κατοίκων.
vii Fifí. Πρόκειται για χαρακτηρισμό που χρησιμοποιεί συχνά ο Αντρές Μανουέλ Λόπες Ομπραδόρ, ιδίως κατά τις καθημερινές πρωινές συνεντεύξεις τύπου, για να απαξιώσει όλους όσους του ασκούν κριτική και κυρίως τους νέους. Μεξικανισμός που σημαίνει αστός, σαλονάτος, συντηρητικός.
viii Αναφέρεται στο τρίτο φύλο.
ix Ο Βενουστιάνο Καρράνσα ήταν γαιοκτήμονας, πρώην πορφιριανός, και στη συνέχεια οπαδός του Μαδέρο. Ως ηγέτης των Συνταγματικών συμμάχησε αρχικά με τους Ζαπάτα και Βίγια υιοθετώντας τα αιτήματα της επανάστασης, για την ανατροπή του Βικτοριάνο Ουέρτα. Ωστόσο πρώτο μέλημά της κυβέρνησής του (1915-1920) ήταν να επιτεθεί σφοδρά εναντίον των ζαπατίστας, οι οποίοι κηρύσσουν τον πόλεμο ενάντια στην εξουσία του Καρράνσα, χαρακτηρίζοντάς τον εχθρό της επανάστασης. Στόχος του η διάλυση όλων των ζαπατιστικών δομών και η επιστροφή στους μεγαλογαιοκτήμονες της ανακτημένης από τους επαναστάτες γης. Υπερασπιζόμενος τα συμφέροντα της αστικής τάξης της χώρας, επιδίωξε τη συγκρότηση ενός ισχυρού μεξικανικού κράτους με φιλελεύθερα χαρακτηριστικά υπό τις ευλογίες των ΗΠΑ. Δολοφονήθηκε το 1920.
x Ο Γκουαχάρντο, ένας αδίστακτος συνταγματάρχης, με πραγματικό μίσος για τους πεόνες και τους ζαπατίστας, δολοφόνησε τον επικηρυγμένο από την κυβέρνηση Καρράνσα, Εμιλιάνο Ζαπάτα Σαλασάρ, στη χασιέντα Τσιναμέκα της πολιτείας Μορέλος στις 10 Απριλίου 1919.
xi Πρόκειται για το βιβλίο «Ποιος διατάζει εδώ; Η παγκόσμια κρίση της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας» των Φελίπε Γκονσάλες (του σοσιαλιστή πρωθυπουργού της Ισπανίας από το 1982 έως το 1996 ), Νταμιάνι και Χοσέ Φερνάντες-Αλμπέρτος.
xii Ο Φρανσίσκο Ι. Μαδέρο, μέλος μιας πάμπλουτης οικογένειας της Σαν Λουίς Ποτοσί, ιδιοκτήτριας γης και βιομηχανιών, ηγήθηκε της εξέγερσης για την ανατροπή του δικτάτορα Πορφίριο Ντίας, τον οποίο και διαδέχθηκε στην προεδρία τον Οκτώβρη του 1911. Με την ανάληψη της εξουσίας συνεργάστηκε με στελέχη του παλαιού καθεστώτος, προδίδοντας τις αρχές της επανάστασης. Οι ζαπατίστας του 1910 – αγρότες, εργάτες γης και ιθαγενείς με έδρα τους την πολιτεία Μορέλος προχωρούν τότε στην κατάρτιση του Σχεδίου Αγιάλα, και κηρύσσουν τον πόλεμο στον εχθρό της επανάστασης Φρανσίσκο Ι. Μαδέρο. Στις 18 Φεβρουαρίου του 1913 ανατρέπεται με πραξικόπημα που ηγήθηκε ο μέχρι πρότινος στρατηγός του Βικτοριάνο Ουέρτα, ο οποίος και τον διαδέχθηκε στην εξουσία. Ο Μαδέρο και ο αντιπρόεδρός του Πίνο Σουάρες δολοφονήθηκαν τέσσερις μέρες αργότερα.
xiii Otroas στο κείμενο το οποίο χρησιμοποιείται για να δηλωθεί το τρίτο φύλο.
No hay comentarios todavía.
RSS para comentarios de este artículo.
Denuncias
Actividades
Caminando
En el Mundo
Red nacional contra la represión y por la solidaridad