20 Οκτώβρη 2016
Προς κάθε ενδιαφερόμενο/η,
Ερωτήσεις χωρίς απαντήσεις:
– Και τις δολοφονημένες γυναίκες για το «βαρύ» έγκλημα να είναι γυναίκες επίσης θα τις κοροϊδέψουν, υποτιμήσουν, κατηγορήσουν ότι παίζουν το παιχνίδι της δεξιάς επειδή ζητούν να σταματήσει η βία και βάζουν, με το αίμα τους, το θέμα όχι μόνο στην εθνική αλλά στην παγκόσμια ατζέντα; Γιατί δεν πεθαίνουν, αλλά τις δολοφονούν. Κι αν αρνηθούν να δεχτούν ότι είναι ένα πρόβλημα που θα λυθεί μόνο με την επίθεση στη διαφθορά; Κι αν τολμήσουν να πουν ότι η ρίζα αυτού του δολοφονικού μίσους είναι συστημική; Κι αν τους έρθει η απόκοτη ιδέα να παραμερίσουν τους άντρες στις ζωτικές αποφάσεις (ναι, στις αποφάσεις ζωής); Κι αν αποφασίσουν να πάρουν τη μοίρα τους στα χέρια τους; Κάτι απ’ αυτά, ή όλ’ αυτά, θα ήταν ένας κυβερνητικός ελιγμός αποπροσανατολισμού κλπ;
– Και οι αλλόες θα πρέπει να περιμένουν μέχρι η τάξη των πολιτικών να στρέψει το υψηλό της βλέμμα σε μια από τις πιο ευάλωτες ομάδες των από κάτω; Πρέπει να παραβλέψουν το γεγονός ότι δολοφονούνται μέχρι να φτάσουν κάποιο νούμερο που ν’ αξίζει την προσοχή; Κι αν οργανωθούν, κι αν απαιτήσουν σεβασμό, κι αν αποφασίσουν ότι φτάνει πια η υποτίμηση που μεταφράζεται σε θάνατο; Θα πάρουν την απάντηση ότι ο προβληματισμός τους δεν είναι πρωτεύων, ότι δεν είναι πολιτικά ορθός γενικότερα, και αντιπαραγωγικός ειδικότερα σε μια εκλογική αναμέτρηση, και ότι πρέπει να προσθέσουν και όχι να απομονώσουν τις διεκδικήσεις τους;
– Η προοδευτική εκκλησία, των οποίων οι ιερείς, οι μοναχές και οι λαϊκοί της είναι αυτοί/ές που νιώθουν από πρώτο χέρι, χωρίς ενδιάμεσους, την οδύνη, την αγωνία και την απελπισία των μεταναστών, των συγγενών των αγνοουμένων, ολόκληρων κοινοτήτων που βάλλονται, την οργή για την ατιμωρησία, την αγανάκτηση για την αδικία που επιβάλλει ο νόμος με τηβέννους και πίλους, επιδιώκουν να ελέγξουν αυτή την οδύνη για δικά τους οφέλη; Τι κερδίζουν κάνοντας δικό τους αυτόν τον πόνο, ταυτιζόμενοι/ες με αυτή την οργή; Και αν αυτή η οπτική, που οικοδομείται όχι μόνο απέναντι σε κάθε είδους απειλές, θέτοντας επίσης σε κίνδυνο την επίγεια ζωή, βλέπει ότι δεν φτάνουν οι προσφερόμενες λύσεις και το εκφράζουν ελεύθερα και με επιχειρήματα, προβάλλουν άραγε αντίσταση μ’ αυτόν τον τρόπο, αισθανόμενοι/ες αυτό που είναι και πράττοντας αναλόγως, σε μια πραγματική αλλαγή;
– Αν, και μόνο η πιθανότητα ύπαρξης μιας ιθαγενούς γυναίκες ως πολίτη (με όλα τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις της), κάνει να «σείεται στα κέντρα τους η γη», τι θα συνέβαινε αν η ακρόαση και ο λόγος της διέτρεχε το Μεξικό από τα κάτω;
– Σε εσάς που διαβάζετε αυτό το κείμενο, θα σας πείραζε να δείτε και να ακούσετε ένα ντιμπέιτ μεταξύ της Καλεντερόνας των από πάνω[1], με τα «συνήθη» ρούχα της ακριβών σχεδιαστών, και μια γυναίκα από τα κάτω, ιθαγενή στο αίμα, την κουλτούρα, τη γλώσσα και την ιστορία; Θα σας ενδιέφερε περισσότερο ν’ ακούσετε αυτό που υπόσχεται η Καντερόνα από αυτό που προτείνει η ιθαγενής; Δεν θα θέλατε να είστε κομμάτι αυτής της σύγκρουσης ανάμεσα σε δύο κόσμους; Δεν θα βρισκόταν από τη μία πλευρά η γυναίκα από τα πάνω, γεννημένη και μεγαλωμένη με όλες τις ανέσεις, μορφωμένη με το αίσθημα ανωτερότητας της φυλής και του χρώματος, συνεργός και επίδοξη κληρονόμος ενός ψυχοπαθή εξαρτημένου από το αλκοόλ και το αίμα [αναφορά στον Φελίπε Καλντερόν], αντιπρόσωπο μιας ελίτ που πραγματοποιεί την ολοκληρωτική καταστροφή ενός Έθνους, και την οποία υποδεικνύει ο Αφέντης ως την εκπρόσωπό του, και στην άλλη πλευρά μια γυναίκα που, όπως πολλές άλλες, μεγάλωσε δουλεύοντας και αγωνιζόμενη κάθε μέρα, κάθε ώρα και σε κάθε μέρος, όχι μόνο ενάντια στο σύστημα που την καταπιέζει ως ιθαγενή, ως εργάτρια και ως φτωχή, αλλά επίσης ως γυναίκα, και έχει αντιμετωπίσει και αντιμετωπίζει ένα σύστημα που αναπαράγεται κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση των αντρών και όχι λίγων γυναικών, και με τα πάντα ενάντια, σήμερα, χωρίς ακόμη να το ξέρει, ίσως θα πρέπει να παρουσιαστεί όχι πλέον μόνο ως άτομο, ή ως συλλογικότητα, ή ως κοινότητα, φυλή, εθνότητα ή ιθαγενική γειτονιά, αλλά συγχρόνως με οδύνη και εξεγερσιακότητα; Δεν θα ήταν από τη μια μεριά μια κρεολή, λευκή, σύμβολο της καταπίεσης, της κοροϊδίας, του χλευασμού, της ατιμωρησίας, της ξεδιαντροπιάς, και από την άλλη πλευρά μια γυναίκα που θα πρέπει να υψώσει την οντότητά της ως ιθαγενή πάνω από το ρατσισμό που διαπερνά όλα τα κοινωνικά στρώματα; Δεν θα ήταν αληθές ότι, χωρίς καν να το καταλάβετε, θα σταματούσατε να είστε θεατής, θεάτρια, και θα επιθυμούσατε, μέσα από τα κατάβαθα της ψυχής σας, σε αυτό το ντιμπέιτ να νικήσει, με καλό αγώνα, εκείνη που έχει τα πάντα ενάντια; Δεν θα επικροτούσατε να κερδίσει η λογική με αυτή την ιθαγενή γυναίκα και όχι η δύναμη του χρήματος;
– Σας απασχολεί ότι η ιθαγενής γυναίκα δεν ξέρει να μιλάει καλά ισπανικά, αλλά όχι ότι ο τρέχων πληρεξούσιος της ομοσπονδιακής εκτελεστικής εξουσίας δεν ξέρει να μιλά, τελεία; [2]
– Πόσο στέρεο είναι άραγε το πολιτικό σύστημα του Μεξικού και πόσο βάσιμες και συνεκτικές είναι οι τακτικές και οι στρατηγικές των πολιτικών κομμάτων ώστε να πατούν υστερία μόνο και μόνο γιατί κάποιος/α λέει δημόσια τι σκέφτεται, και πως θα ρωτήσει τους υπόλοιπους ομοίους του τι σκέφτονται για αυτό που σκέφτεται;
– Σε ποιο βαθμό η πρόταση ενός ιθαγενικού διοικητικού συμβουλίου (με «σ»), δηλαδή μιας συλλογικότητας και όχι ενός ατόμου, έχει την ευθύνη της ομοσπονδιακής εκτελεστικής εξουσίας, σημείωσέ-την-στον-προεδρισμό-γίνεται-συνεργός-της-εκλογικής-φάρσας-συμβάλλει-στην-ενίσχυση-της-αστικής-δημοκρατίας-παίζει-το-παιχνίδι-της-ολιγαρχίας-και-του-γιανκικο-κινεζο-ρουσο-εβραιοϊσλαμικο-στρατιωτικού-ιμπεριαλισμού,-εκτός-του-ότι-προδίδει-τις-υψηλές-αρχές-της-παγκόσμιας-προλεταριακής-επανάσταση;
– Πρέπει να συνεχίσουμε την αδράνεια της τάξης των πολιτικών, «νοήμονων» κεφαλών και σαλτιμπάγκων κάθε τύπου, και να απαντάμε στις αστήριχτες κριτικές και εκείνες που, με επιχειρήματα, μας αμφισβητούν και μας βάζουν σε σκέψεις, απαντώντας με υποτιμητικούς χαρακτηρισμούς που εκτός του ότι είναι άχρηστοι είναι και βαρετοί (όπως peñabots, paniaguados, pejezombis, perderistas,[3] καιλοιπικοί);
-*-
– Ιδέα για να γίνετε εκατομμυριούχος (ή για να πληρώνεστε για τη συλλογική υπογραφών ή για την εκστρατεία –ωχ, ωχ, άρχισε να φαίνεται σοβαρό- ) : μια εφαρμογή που θα λογοκρίνει αυτόματα στο τουΐτερ όταν γράφεται κάποια βλακεία. Αυτό γιατί τα πριντσκρήν δεν συγχωρούνται. Ε; Ήδη το είχατε σκεφτεί; Ε λοιπόν κάντε το, γιατί όταν το Εθνικό Ιθαγενικό Συμβούλιο (CNI) μάς εξουσιοδοτήσει να εξηγήσουμε, το σβήσιμο αυτών των τουΐτς θα γίνει αχρείαστο.
-*-
– Κατάταξη της πρώτης εβδομάδας:
Νικητής του καλύτερου μέμε: η Ντεφόρμα [4] (πράγμα που δεν λέει κάτι, γιατί η Ντεφόρμα είναι σαν την Μπαρτσελόνα των μέμε).
Νικητής για το καλύτερο τουΐτ βάσιμης υποψίας: «Σε μένα αυτό που φαίνεται πιο ύποπτο είναι ότι ο #EZLN γίνεται πάντα της μόδας όταν κάνει κρύο και μετά παραπέφτουν βαριές οι γαμοφουλφέις».
Νικητής της καλύτερης σειράς τουΐτς για το θέμα: «Για πείτε μου σχετικά με όλα αυτά: μήπως οι Ζαπατίστας χρησιμοποιούν Twitter; / Ρωτώ γιατί εδώ πέρα τους επικρίνουμε, τους κοροϊδεύουμε, τους περιγελούμε / Τους λέμε, τους διατάζουμε τι μπορούν και πρέπει να κάνουν / κι εκείνοι μας γράφουν / κι αν είναι έτσι, είναι σα να αυνανιζόμαστε βλέποντας, διεγερμένοι/ες, ένα κουτί δημητριακά / προσοχή: μην ξεχάσετε να σβήσετε αυτή τη σειρά τουΐτς / Warning! O λογαριασμός σας στο Twitter έχει δεχτεί μια επίθεση πριντσκρήν.
-*-
– Ακούστε, μια συμβουλή καλής θέλησης: δεν θα σας έπεφτε άσχημα ένα μάθημα κατανόησης κειμένου. Και μια και θα μπείτε στα γράμματα, και ένα έκθεσης… ακόμη κι αν αυτό αφορά τον περιορισμένο ορίζοντα των 140 χαρακτήρων.
– Μη-κομφουκιανικό απόφθεγμα: «ακόμη κι αν μοιάζει απίθανο, φαίνεται πως υπάρχει όχι ένας αλλά πολλοί κόσμοι έξω από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης».
Ζαπατιστική Άμυνα, Τσιτσαρίτο Ερνάντες και Λιονέλ Μέσι
Δεν ξέρω πώς στο καλό έπεσε αυτό το μπαλόνι στην καλύβα μου, το ζήτημα είναι ότι μετά απ’ αυτό ήρθε ένα κορίτσι –πόσο χρονών; Υπολογίζω στα 8 με 10, που στις κοινότητες μπορεί να είναι χρόνια ή δεκαετίες. Δεν είναι η πρώτη φορά που ο ασεβής και χαρωπός τόνος της ζαπατιστικής παιδικής ηλικίας εισβάλλει στο μοναχικό δωμάτιο που ενίοτε με φιλοξενεί, οπότε δεν έδωσα πολλή σημασία και συνέχισα να περνάω και να διαβάζω την καταιγίδα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και στα ελεύθερα και πληρωμένα μέσα. Και δεν θα είχα παρατηρήσει την παρουσία του κοριτσιού αν δεν είχε πει, με αναγνωρίσιμη φωνή: «είναι όπως αυτό με τον Τσιτσαρίτο και τον Μέσι». Τότε συνειδητοποίησα ότι το κορίτσι έβλεπε, πάνω από τον ώμο μου, την οθόνη του φορητού υπολογιστή μου. Έχοντας κατά νου το παλιό ρητό που λέει ότι η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση, την ρώτησα «Κι εσύ ποια είσαι; Δεν σε ξέρω». Το κορίτσι απάντησε «το όνομά μου είναι Ζαπατιστική Άμυνα» με τον ίδιο τόνο βεβαιότητας σα να έλεγε ότι «η ενέργεια ισούται με τη μάζα επί την ταχύτητα του φωτός στο τετράγωνο». Και, δείχνοντας την οθόνη, πρόσθεσε: «Ο Τσιτσαρίτο δεν παίζει στην Μπαρτσελόνα και ο Μέσι δεν παίζει στους Τζάγκουαρς της Τσιάπας». Γύρισα να κοιτάξω αν χωρίς να το καταλάβω είχα αλλάξει χάσταγκ, αλλά όχι, στην κορυφή διάβαζα «#ezln». Αυτό που υπάρχει στο κεφάλι ενός κοριτσιού Ζαπατίστα είναι, περισσότερο από ένα κόσμο, ένα Μπιγκ Μπάγκ σε συνεχή έκρηξη, και παρόλα αυτά τη ρώτησα: «Και ποια στο καλό είναι η σχέση;» Το κορίτσι απάντησε με την ίδια φάτσα που λέει κάποιος «Δεν ξέρεις τίποτα, Τζων Σνόου»:
«Είναι σα να ασκούν κριτική ότι ο Τσιτσαρίτο δεν βάζει γκολ στην Μπαρτσελόνα και ότι ο Μέσι δεν κάνει τίποτα για να ανεβάσουν τους πόντους τους οι Τζάγκουαρ. Και κάποιοι λένε ότι ο Τσιτσαρίτο θα επανέλθει, άλλοι ότι ξόφλησε πια. Κάποιοι λένε ότι ο Μέσι είναι στεναχωρημένος γιατί δεν τον στηρίζουν στις χώρες που γεννήθηκε, άλλοι λένε ότι τον κόβουν τα παπούτσια και ότι αν αλλάξει παπούτσια θα κλωτσάει την μπάλα καλά.
» Και αυτά λέγονται παρά το ότι ο Τσιτσαρίτο δεν παίζει στην Μπαρσελόνα και ο Μέσι στους Τζάγκουαρς. Δηλαδή πολύς χαμός για το τίποτα».
Εγώ σκεφτόμουν την αλλαγή παραδείγματος που πρότεινε η επιχειρηματολογία της «Ζαπατιστικής Άμυνας» όταν εκείνη άρχισε να λέει: «Άκου Σουπ, γιατί δεν οργανώνεις μια ομάδα ποδοσφαίρου όταν έρθουν εδώ εκείνοι που είναι σαν εμάς; Βέβαια δεν έχουμε ολοκληρώσει την ομάδα κι έπειτα ο Πεδρίτο νομίζει ότι είναι πολύ αντράκι και πολύ αλητάκι, και ο Γατόσκυλος με το ζόρι υπακούει σε διαταγές, το τυφλό άλογο συνέχεια αποκοιμιέται, και οι υπόλοιποι παίχτες, ε! άλλες φορές έρχονται κι άλλες όχι. Κοίτα, εγώ ήδη έχω σκεφτεί το τραγούδι για όταν θα πάρουμε τον τελικό. Εσύ ξέρεις τον τόνο; Τι να ξέρεις αφού είσαι σουπ! Τότε σε συμβουλεύω να μελετήσεις τις επιστήμες και τις τέχνες, και τότε θα καταλάβεις ξεκάθαρα ότι το πρόβλημα είναι ότι ο Τσιτσαρίτο δεν παίζει στην Μπαρτσελόνα, ούτε ο Μέσι στους Τζάγκουαρς, και τότε δεν θ’ αγχώνεσαι και στα τσακίδια τα φίδια που μεγαλώνεις στον κόρφο σου. Για την ομάδα μην ανησυχείς, θα γίνουμε περισσότεροι. Μπορεί ν’ αργήσει, αλλά θα γίνουμε περισσότεροι». Κι έφυγε το κορίτσι.
Ήρθε ο ΣουπΜόι και με ρώτησε: «Έχεις το κείμενο της εξήγησης;».
«Όχι, αλλά ο Τσιτσαρίτο δεν παίζει στην Μπαρσελόνα ούτε ο Μέσι στους Τζάγκουαρ», του απάντησα ακολουθώντας τη συμβουλή της «Ζαπατιστικής Άμυνας».
Ο ΣουπΜόι με κοίταξε, πήρε τον ασύρματο και διέταξε: «στείλτε κάποιον της υγείας με μια σύριγγα».
Εγώ έτρεξα! Τι άλλο μπορούσα να κάνω;
Γαβ-Μιάου
ΣουπΓκαλεάνο
——
Σημειώσεις της μετάφρασης:
[1] Αναφορά στην υποψηφιότητα της Margarita Zaval από το δεξιό Κόμμα Εθνικής Δράσης (PAN), σύζυγο του τέως προέδρου του Μεξικού Φελίπε Καλτερόν (2006-2012), στην προεδρία του οποίου το μεξικό έζησε μια πιο αιματηρές περιόδους της σύγχρονης ιστορίας του.
[2] Αναφορά στον τρέχοντα πρόεδρο του Μεξικού Ενρίκε Πένια Νιέτο του οποίου οι γκάφες στο επίπεδο του λόγου είναι παροιμιώδεις και πολυκοροϊδεμένες.
[3] Υποτιμητικοί χαρακτηρισμοί ψηφοφόρων αντιπάλων κομμάτων. Αναλυτικά: το Peñabots αναφέρεται στη συστηματική και οργανωμένη προσπάθεια ελέγχου από μεριάς του Πένια Νιέτο των μέσων κοινωνικής δικτύωσης που φαίνεται πως πρωτοχρησιμοποιήθηκε στη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας το 2012· οι paniaguados είναι κυριολεκτικά οι εσωτερικοί υπηρέτες (στους οποίους δίνεται pan y agua, δηλαδή ψωμί και νερό), αλλά εδώ αναφέρεται στους ψηφοφόρους του PAN (Κόμμα Εθνικής Δράσης)· ως pejezombis αναφέρονται οι υποστηριχτές του Αντρές Μανουέλ Λόπες Ομπραδόρ, προέδρου του σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος Εθνικής Αναδιάρθρωσης (PRD), γνωστού με το παρατσούκλι Πέχε από ένα ψάρι που αφθονεί στην πατρίδα του το Ταμπάσκο, και με το ζόμπι ως δεύτερο συνθετικό· το perderistas είναι λογοπαίγνιο μεταξύ του PRD (περεδέ) και του perder (περδέρ) που σημαίνει «χάνω».
[4] Λογοπαίγνιο μεταξύ του Reforma (μεταρρύθμιση) που είναι το όνομα εθνικής εμβέλειας εφημερίδας του Μεξικού και του Deforma που σημαίνει «παραμόρφωση».
No hay comentarios todavía.
RSS para comentarios de este artículo.
Denuncias
Actividades
Caminando
En el Mundo
Red nacional contra la represión y por la solidaridad